یعقوب نصیری - مربی گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، مجتمع آموزش عالی گناباد، گناباد
سمیرا تقدیسی - مربی گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، مجتمع آموزش عالی گناباد، گناباد
محمد حسین محمودی قرایی - دانشیار گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد
اسداله محبوبی - استاد گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد
محمد خانه باد - استادیار گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد
مصطفی صداقت نیا - دانشجوی دکترا رسوب شناسی و سنگ شناسی رسوبی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
عفت پاسبان - دانش آموخته دکترا رسوب شناسی و سنگ شناسی رسوبی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان

فرسایش خاک در حوضه آبریز و رسوب­زایی حاصل از آن یکی از مشکلات اصلی محیطی در ایران است. هدف از این مطالعه استفاده از مدل پسیاک اصلاحی و کاربرد GIS به منظور به کمینه رساندن خطاهای احتمالی در ارزیابی فرسایش خاک و رسوب­زایی در حوضه آبریز عشق­آباد- سوله است. ناحیه مورد نظر در جنوب باختر قوچان قرار دارد و دارای مساحت ۳۶/۸۱ کیلومتر مربع و شکلی کشیده ­است. این حوضه در زون بینالود قرار گرفته و دارای توالی نسبتا ستبری از سنگ­های رسوبی و آتشفشانی است. لایه­های اطلاعاتی مدل پسیاک اصلاحی متشکل از ۹ عامل موثر در فرسایش و رسوب­زایی حوضه آبریز است که بوسیله رقومی شدن و رده­بندی اطلاعات پایه در برنامه GIS تهیه شدند. از مجموع لایه­های اطلاعاتی بدست آمده نقشه نهایی فرسایش تهیه شد. نتایج مدل پسیاک اصلاحی نشان می­دهد که ۷۹/۴۶% معادل ۱۷/۳۸۰۷ هکتار در رده IV رده­بندی فرسایش با رسوب­زایی زیاد و ۲/۵۳% معادل ۳۲/۴۳۲۹ هکتار در رده III با رسوب­زایی میانگین طبقه­بندی می­شود. میانگین تولید رسوب بر اساس مدل پسیاک اصلاحی به ترتیب ۰۴/۵ تن در هکتار و ۸۴/۲ تن در هکتار محاسبه شد. مقایسه میانگین رسوب تولیدی در حوضه با میانگین داده­های نزدیک­ترین ایستگاه رسوب­سنجی نتایج نسبتا قابل قبولی را در بکارگیری روش پسیاک اصلاحی بدست می­دهد.

فرسایش, رسوب زایی, GIS, مدل پسیاک اصلاحی