خزش شهر مراغه و تغییرات کاربری اراضی پیراشهر
عنوان مقاله: خزش شهر مراغه و تغییرات کاربری اراضی پیراشهر
شناسه ملی مقاله: JR_JPUSD-3-1_001
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_JPUSD-3-1_001
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
رسول قربانی - استاد گروه آموزشی برنامه ریزی شهری، دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
شهریور روستایی - دانشیار گروه آموزشی برنامه ریزی شهری، دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
پوران کرباسی - دانشجوی دکتری گروه آموزشی برنامه ریزی شهری، دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز، تبریز ایران
خلاصه مقاله:
رسول قربانی - استاد گروه آموزشی برنامه ریزی شهری، دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
شهریور روستایی - دانشیار گروه آموزشی برنامه ریزی شهری، دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
پوران کرباسی - دانشجوی دکتری گروه آموزشی برنامه ریزی شهری، دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز، تبریز ایران
توسعه شهرها از پدیده های مهم اقتصادی و اجتماعی است که تاثیرات زیادی بر عملکردهای سامانه های اکولوژیکی به جا می گذارد. امروزهرشد سریع شهرهاوتسلط بیشتربرمحیطزیست،سبب شده تاتغییرات محیطی سریعتر وگسترده تر ازقبل به وقوع بپیوندد. از این رو بررسی و تحلیل الگوی توسعه شهرها با استفاده از فنون سنجش ازدور و متریکهای سیمای سرزمین نقش مهمی در مدیریت و برنامه ریزی شهرها و کاهش تخریب محیط زیست دارند. پژوهش حاضر نیز در این راستا به بررسی الگوهای رشد و توسعه شهر مراغه و اراضی پیرامونی آن پرداخته است تا راهکارهای اصلاحی برای بهبود فرآیندهای اکولوژیکی آن ارائه دهد. در همین زمینه، در ابتدا نقشه های کاربری اراضی برای سال های ۱۹۸۶، ۱۹۹۶، ۲۰۰۶، ۲۰۱۶ بااستفادهازتصاویرماهوارهای لندست تهیه و در ادامه به منظور تحلیل تغییرات کاربری اراضی از نرم افزارENVI ۵.۳ و Arc Map و برای تحلیل متریک های سیمای سرزمین از نرمافزار FRAGSTATSو برای تعیین پراکندگی شهری از روش هلدرن استفاده شده است. نتایج حاصل ازمدل هلدرن بیانگر این است که در فاصله سالهای۱۹۸۶تا ۲۰۱۶ فقط ۳۴ درصد از رشد شهر مراغه ناشی از افزایش رشد جمعیت بوده و ۶۶ درصد مربوط به عوامل رشد فیزیکی و خزش شهری بوده است. در این راستا، روند تغییرات متریک هانیز در دوره های زمانی مختلف دلالت بر تضعیف یکپارچگی در کاربری ها،کاهش رشد درونی و افزایش خزش شهر مراغه بوده است؛ بنابراین نتایج تحقیق نشانگر انست که الگوی رشدشهر مراغه در دهه های اخیر از الگوی رشدی پراکنده و افقی ناموزون با تخریب زمین های باغی و حاصلخیز کشاورزیو جایگزین شدن آن هابابافت محله های پراکنده و نامنسجم شهری و روستایی تبعیت نموده است.
کلمات کلیدی: خزش شهری, فضاهای پیراشهری, کاربری اراضی, مراغه
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1355349/