تاثیر تعادل کار- زندگی بر تعلق خاطر شغلی (مورد مطالعه: اداره منابع طبیعی استان خراسان شمالی)

محیط های کسب و کار امروزی به محیطی پویا تبدیل شده که بیش از پیش سازمان ها را وادار می کند که بطور مستمر عملکرد خود و کیفیت خدمات ارائه شده به مشتریان را بهبود ببخشند که برقراری تعادل بین زندگی کاریو شخصی، ایجاد تعلق خاطر کاری از عوامل مهم تاثیرگذار در این زمینه می باشند که این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین تعادل کار- زندگی و تعلق خاطر کاری انجام گرفته است. این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است که حدود ۸۲ نفر از کارکنان اداره منابع طبیعی استان خراسان شمالی به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و پس از مرور ادبیات پیشین پژوهش، مجموعه عوامل مستخرج از متون به صورت پرسشنامه تنظیم شد و در اختیار اساتید قرار گرفت و پایایی و روایی پرسشنامه مورد تایید قرار گرفت سپس از آزمون های استنباطی (آزمون هبستگی و رگرسیون) و نرم افزار spss جهت صحت سازه ها، معناداری روابط و تعیین میزان تاثیر استفاده شد. یافته های مطالعه نشان داد که تعادل کار- زندگی با ضریب تاثیر ۰/۴۱۹ توانایی پیش بینی تعلق خاطر کاری را دارد و می توان نتیجه گرفت که با افزایش تعادل کار- زندگی، تعلق خاطر کاری کارکنان به صورت معنادار افزایش می یابد و نتایج تحلیل عاملی حاکی از آن است که بهبود کار-زندگی و دخالت کار در زندگی شخصی بیشترین عامل بیان کننده تعلق خاطر شغلی میباشند و بیشترین تاثیر را بر آن دارند و دخالت زندگی شخصی در کار کمترین تاثیر را بر تعلق خاطر شغلی دارد.

کلیدواژه ها:

تعادل کار- زندگی ، تعلق خاطر کاری ، تحلیل عاملی