تحلیل ارتباط یادگیری سازمانی و توانمندسازی کارکنان در یک سازمان دانش بنیان

هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط میان یادگیری سازمانی و توانمندسازی کارکنان در یک سازمان دانش بنیان مستقر در شهر تهران می باشد. سوال اساسی در تحقیق حاضر که در پی جواب دادن به آن می باشیم، بدین صورت مطرح می شود: آیا بین یادگیری سازمانی و توانمندسازی کارکنان رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد؟ روش تحقیق از نظر هدف کاربردی، و از نظر ماهیت و روش جزو تحقیقات توصیفی – پیمایشی و از نظر زمانی یک مطالعه مقطعی می باشد. جامعه آماری این مطالعه کلیه کارکنان شاغل در سازمان دانش بنیان در شهر تهران به تعداد ۴۹۸ نفر در سال ۱۳۹۹ در نظر گرفته شده است. برای انتخاب حجم نمونه آماری از روش فرمول شارل کوکران، تعداد ۲۱۹ پرسشنامه تکمیل و عودت داده شده است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استانداردی بود که به روش نمونه گیری تصادفی در دسترس جمع آوری گردیده است. متغیر مستقل عبارت است از یادگیری سازمانی و از ابعاد چشم انداز، فرهنگ یادگیری سازمانی، کار و یادگیری گروه، تفکر سیستمی، رهبری مشارکتی، اشتراک دانش، توسعه شایستگی های کارکنان تشکیل شده است. متغیر وابسته توانمندسازی کارکنان از پنج مولفه شامل احساس موثر بودن، احساس شایستگی، احساس معنی داری، احساس آزادی عمل و احساس اعتماد تشکیل شده است. تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS در دو سطح آمار توصیفی شامل (فراوانی، میانگین، انحراف معیار و ...) و آمار استنباطی بصورت ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که بین متغیر یادگیری سازمانی و مولفه های احساس شایستگی، احساس موثر بودن، احساس معنی داری، احساس حق انتخاب و احساس اعتماد رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، توانمندسازی کارکنان ، سازمان دانش بنیان.