اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله بر بهبود سازگاری بین فردی دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر تربت حیدریه

این پژوهش با هدف مطالعه اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله بر بهبود سازگاری بین فردی دانش آموزان مقطع متوسطهاول شهرتربت حیدریه انجام پذیرفت. پژوهش حاضر، کاربردی و ازنوع شبه آزمایشی (به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروهکنترل) است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل کلیه ی دانش آموزان مقطع متوسطه اول مدارس شهر تربت حیدریه درسال تحصیلی ۹۵-۹۴ بود.افراد نمونه ی مورد مطالعه (N=۴۰) با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند و از آزمودنی ها خواسته شد تا پرسشنامه هایراهنمای پرسشنامه مهارت های اجتماعی نوجوانان ایندر بیکزن و فوستر(۱۹۹۲) و پرسشنامه مشکلات بین فردی بارخام وهمکارانرا تکمیل نمایند. برای گروه آزمایش، آموزش مهارت حل مساله به مدت ۸ جلسه انجام شد. پس از اجرای آموزش برایگروه آزمایش، مجددا از هر دو گروه خواسته شد تا پرسشنامه های مذکور را تکمیل کنند و سپس داده های به دست آمده بااستفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس تجزیه و نحلیل شد.نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که هشت جلسه آموزش مهارتحل مساله باعث بهبودی سازگاری بین فردی در گروه آزمایش شده است. مبتنی بر یافته ها می توان نتیجه گرفت که آموزشمهارت مساله به طور کلی می تواند منجر به تغییر و بهبودی سازگاری بین فردی گردد.

کلیدواژه ها:

حل مساله ، سازگاری بین فردی ، روابط موثر اجتماعی