محمدرضا ممیزی - کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین، ایران

جرائم از منظر لزوم تحقق نتیجه یا عدم آن به مطلق و مقید تقسیم می شوند. جرائم مقید منوط به تحققنتیجه مورد نظر مقنن است، در حالی که جرائم مطلق به محض تحقق رفتار مجرمانه محقق می شوند و نیازیبه حصول نتیجه نیست. در جرایمی که وقوع آنها بر اساس قانون منوط به تحقق نتیجه است، قصد نتیجه یاعلم به وقوع آن نیز باید محرز شود. اما در اینکه قصد نتیجه فقط در جرایم مقید وجود دارد یا علاوه بر آندر جرایم مطلق نیز موجود است بین حقوق دانان اختلاف نظر وجود دارد. برخی آن را فقط در جرایم مقیدلازم می دانند، زیرا در این نوع جرایم وقوع عنصر نتیجه لازم است. اما برخی دیگر از حقوق دانان وابستگیخاصی بین عنصر نتیجه و سود نیت خاص نمی بینند؛ نگارنده معتقد است سوءنیت خاص صرفا در جرایممقید ضرورت دارد و در جرایم مطلق نیازی به سوءنیت خاص نیست، زیرا جرایم مقید منوط به قصد نتیجهمی باشد و تا قصد نتیجه و یا علم به تحقق آن احراز نگردد عنصر معنوی جرم تحقق پیدا نمی کند ومسئولیت کیفری را به دنبال نخواهد داشت. همچنین نگارنده معتقد است قصد عام شامل قصد خارج کردنروح از بدن نمی شود و این قصد محدود به اصابت به جسم مجنی علیه است. فلذا علاوه بر آن باید قصددیگری وجود داشته باشد که دلالت بر خارج کردن روح از بدن داشته باشد و این همان سوءنیت خاص جرم قتلعمدی می باشد، زیرا مطابق نظریه اراده، اراده حرکتی نفسانی برای ارتکاب فعل است، زیرا تحقق نتیجه نمی تواندموضوع اراده قرار گیرد چرا که نتیجه، اثر طبیعی فعل است و محقق ساختن امور طبیعی از اراده انسان خارج است.

قصد، عنصر معنوی، قتل عمدی، عنصر روانی، قصد نتیجه