هدی فردمقدم - دانش آموخته دکتری مدرسی معارف، گرایش تاریخ و تمدن اسلامی، دانشکده معارف و اندیشه اسلامی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

نگاهی کوتاه به ادوار تمدن اسلامی، نشان از تاثیر حاکمیت دولت هایی است که هر یک به زعم خود، مدعی اعتلا و توسعه تمدنی بوده اند. مستندات تاریخی بغداد قرن چهار و علاوه بر آن، تحلیل هایی که از جانب مورخان، تمدن پژوهان و فیلسوفان تاریخ و دیگران به دست آمده، حاکی از رشد و گسترش تمدن در مقایسه با دیگر دوره هاست. این پژوهش با در نظر گرفتن پیش فرض مستشرقان مبنی بر ارتقای بینظیر حوزههای گوناگون عمرانی عهد عضدالدوله دیلمی مانند ساخت اماکن درمانی و فرهنگی؛ شهرسازی و احیای ویرانی ها؛ توجه به مرمت مشاهد مقدسه و در نهایت امنیت در این عصر؛ سعی دارد تا با استفاده از منابع و متون اصیل و تحلیلهای جانبی، به کشف انگیزه های عمرانی این حاکمیت بپردازد. از ثمرات چنین مطالعاتی، استخراج رابطه تنگاتنگ رفتار تمدنی با بقا و دوام حکومت هاست.

آل بویه، عضدالدوله دیلمی، تمدن، عمران و آبادی، بیمارستان، شهرسازی، امنیت