بررسی تاثیر گذاری قانون به عنوان یکی از عناصر بین النهرینی در تمدن هخامنشیان

هدف این مقاله بررسی تاثیر تمدن های بین النهرین در تمدن هخامنشی است که به عنصر ویژه تمدنی؛ قانون پرداخته است. این تحقیق دارای ویژگی دو وجهی توصیفی- تحلیلی است و در زمره پژوهش های کیفی قرار می گیرد. روش پژوهش حاضر از نوع تحلیل اسنادی می باشد. از تحلیل هایی کیفی به منظور تحلیل و جمع بندی آنها استفاده شد. در راستای تحقق هدف مقاله به مباحثی از قبیل؛ منابع تاریخ ایران در عصرهخامنشی، قانون به عنوان یکی از عناصر بین النهرینی در تمدن هخامنشاین، قوانین بین النهرین، قوانین ایران و بررسی شباهت های بین این دو پرداخته شد. در رابطه با قانون گذاری، برقراری عدل و داد و ممانعت از ستم زورگویان بر ضعیفان، الگوی شاهان هخامنشی، بخصوص داریوش کبیر را در کتبیبه هایش، تا حدودی به قانون های رایج در بین النهرین، به ویژه قوانین مدون حمورایی دانست. بعضی از دانشمندان توانسته اند وجود تشابهاتی را بین فرمان های داریوش و قوانین حمورایی تشخیص دهند. گویا تا حدودی داریوش بر آن بود که در قانون گذاری با حمورابی هم پایه باشد در نتیجه ی این شباهت ها در قوانین و اصول کشورداری است که بسیاری از محققان امروزی شاهنشاهی ایران را اساسا ادامه ی امپراتوری های سابق بین النهرین، و سازمان اداری و فرهنگ آنان را نیز تا حد زیادی حاوی سنت های این منطقه می دانند. در مجموع بررسی ها بیانگر این بود که هخامنشیان، در مباحث قانون، از نمونه های بین النهرینی استفاده بهینه بردند. با مقایسه استوانه کورش و اعلامیه کاهنان بابل و دیگر آثار باقی مانده از عصر هخامنشی، با مجموعه قوانین حمورابی این تاثیرگذاری مشخص می شود.

کلیدواژه ها:

قانون ، عناصر بین النهرین ، تمدن هخامنشیان ، قوانین حمورابی