بررسی تاثیر برنامه ریزی استراتژیک برتوانمندسازی (مطالعه موردی: روسا و فرماندهان نیروی انتظامی استان سیستان و بلوچستان)

حیات و بقاء هر سازمان تا حد زیادی به توانایی ها، مهارت ها، آگاهی ها، دانش و تخصص های مختلف منابع انسانی، به ویژه مدیران آن سازمان بستگی دارد از این رو، پژوهش حاضر با هدف پیش بینی سطح تغییرات توانمند سازی روسا و فرماندهان نیروی انتظامی استان سیستان و بلوچستان بر حسب متغیر برنامه ریزی استراتژیک انجام گرفت. روش تحقیق، از نوع تحقیقات توصیفی- پیمایشی است جامعه آماری عبارتند از «روسا و فرماندهان نیروی انتظامی استان سیستان و بلوچستان به تعداد ۵۲ نفر». حجم نمونه نیز با توجه به محدود بودن جامعه آماری، با "سر شماری" در نظر گرفته شد. ابزار گردآوری اطلاعات نیز پرسشنامه است شامل: توانمندسازی بر اساس مدل توانمندسازی نوکلئین و روهوتی (۲۰۰۳) وبرنامه ریزی استراتژیک برایسون (۱۹۹۹)، و داده های به دست آمده از طریق پرسشنامه؛ با استفاد از نرم افزار تحلیلی-کاربردی spss نسخه ۲۴ مورد پردازش وتحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که، بین برنامه ریزی استراتژیک با میزان توانمندسازی روسا و فرماندهان ناجا (P<۰/۰۵) همبستگی مستقیم و معنادار آماری وجود داشت؛ و ضریب رگرسیونی نیز نشان داد که۴۷/۱ درصد از واریانس متغیر توانمندسازی توسط «برنامه ریزی استراتژیک» (P<۰/۰۵). بنابراین، به منظور ارتقاء توانمندسازی روسا و فرماندهان نیروی انتظامی استان سیستان و بلوچستان باید بر پیاده سازی اصول و روش برنامه ریزی استراتژیک، اهتمام ورزیده شود.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی استراتژیک ، توانمندسازی ، روسا و فرماندهان ناجا ، استان سیستان و بلوچستان