تاثیر کتیرا روی برخی خصوصیات مورفوفیزیولوژیک و مرتبط با عملکرد دانه گیاه سیاهدانه (Nigella sativa L.) تحت شرایط خشکی
عنوان مقاله: تاثیر کتیرا روی برخی خصوصیات مورفوفیزیولوژیک و مرتبط با عملکرد دانه گیاه سیاهدانه (Nigella sativa L.) تحت شرایط خشکی
شناسه ملی مقاله: JR_JHSUM-35-4_014
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_JHSUM-35-4_014
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
هاوری کیانی - دانشجوی دکتری زراعت زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
یوسف سهرابی - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
خلاصه مقاله:
هاوری کیانی - دانشجوی دکتری زراعت زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
یوسف سهرابی - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
تعرق برای انجام فتوسنتز، فرآیندی ضروری است که با توجه به شرایط در مواردی میتواند مضر باشد. بنابراین استفاده از مواد ضد تعرق میتواند یکی از روشهای کارآمد در کاهش میزان اتلاف آب به واسطه تعرق و راهکاری موثر برای کاهش اثرات تنش خشکی بر گیاه و تعدیل کاهش عملکرد ناشی از کمبود آب در نواحی خشک و نیمه خشک باشد. در همین راستا بهمنظور بررسی اثر رژیمهای آبیاری و کاربرد غلظتهای مختلف کتیرا (تراوه خشک شدهی طبیعی حاصل از برخی گونههای Astragalus بر گیاه دارویی سیاهدانه (Nigella sativa L.)، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه کردستان در سال ۱۳۹۷ بهاجرا درآمد. فاکتورهای آزمایش شامل آبیاری در سه سطح ۱۰۰ (آبیاری کامل)، ۷۰ (تنش ملایم خشکی) و ۴۰ (تنش شدید خشکی) درصد ظرفیت زراعی و محلولپاشی کتیرا در شش غلظت صفر، ۱/۲۵، ۲/۵، ۵، ۷/۵ و ۱۰ گرم در لیتر بودند. نتایج نشان داد افزایش شدت تنش خشکی (کاهش آبیاری) منجر به کاهش محتوای نسبی آب برگ، محتوای کلروفیل کل، کارآیی فتوسیستم II، ارتفاع بوته، تعداد کپسول در بوته، تعداد دانه در بوته، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه گردید. تاثیر کاربرد غلظتهای مختلف کتیرا در سطوح مختلف آبیاری متفاوت بود. در آبیاری کامل، غلظت ۱/۲۵ گرم در لیتر بر تمامی صفات مورد مطالعه مثبت بود. در تنش ملایم خشکی استفاده از غلظتهای بیشتر کتیرا تا غلظت ۵ گرم در لیتر بهترین کارآیی را داشت و غلظتهای بیشتر از آن به تاثیر معکوس بر صفات مورد بررسی منجر گردید. در تنش شدید خشکی، کاربرد غلظتهای بیشتر کتیرا مفید بود و مصرف کتیرا تا غلظت ۷/۵ گرم در لیتر باعث بهبود صفات بررسی شده گردید، ولی مصرف غلظت ۱۰ گرم در لیتر بر صفات مذکور تاثیر منفی داشت. با توجه به تاثیری که غلظت مناسب کاربرد این ماده در بهبود صفات اندازه گیری شده داشت و توانست عملکرد دانه را نسبت به عدم مصرف کتیرا در شرایط تنش متوسط و شدید خشکی به ترتیب ۱۱/۶ و ۲۸/۲ درصد افزایش دهد، احتمالا کتیرا میتواند بهعنوان یک ماده ضدتعرق جدید با منشاء طبیعی معرفی گردد و کاربرد آن در مناطقی که با تنش خشکی مواجه هستند میتواند مفید و قابل توصیه باشد.
کلمات کلیدی: عملکرد دانه, کارآیی فتوسیستم II, کلروفیل, ماده ضد تعرق, محتوی نسبی آب
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1351399/