مجید برزوئی - دانشگاه فردوسی مشهد
ابراهیم ایزدی دربندی - فردوسی
محمد حسن راشد محصل - فردوسی
مهدی راستگو - فردوسی
محمد حسن زاده خیاط - علوم پزشکی مشهد

به منظور بررسی تاثیر کودهای آلی و زیستی بر پایداری علف کش تریفلورالین در در خاک آزمایشی در سال ۱۳۹۱ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل کاربرد کودهای آلی (اسید هیومیک ۸۵ درصد و اسید فولیک ۱۲ درصد)، کودهای زیستی (نیتروکسین و فسفات بارور ۲) و مخلوط آن ها و مقادیر کاربرد تریفلورالین در سه سطح صفر، ۴۸۰ و۹۶۰ گرم ماده موثره در هکتار ( ترفلان تجاری با خلوص ۴۸ درصد) بودند. برای تعیین غلظت تریفلورالین در خاک، ۰، ۳، ۷، ۱۵، ۳۰، ۶۰، ۹۰، ۱۲۰ روز پس از کاربرد آن، نمونه گیری از عمق ۰ تا ۱۰ سانتی متری خاک انجام شد. استخراج باقیمانده تریفلورالین از خاک به روش میکرو استخراج مایع-مایع با چگالی کم انجام و باقیمانده آن با استفاده از دستگاه GC تعیین شد. نتایج نشان دادند که ماندگاری تریفلورالین در خاک، با کاربرد کودهای آلی و زیستی کاهش یافت. بطوری که کمترین نیمه عمر آن (۲۶/۵۵ و ۲۶/۴۱ روز) به ترتیب در تیمار مربوط به کود آلی و کود زیستی و مقدار کاربرد۴۸۰ گرم ماده موثره تریفلورالین در هکتار و بیشترین نیمه عمر آن (۶۴/۱۰۶ و ۷۷/۷۸ روز) بترتیب در کاربرد ۹۶۰ و ۴۸۰ گرم ماده موثره تریفلورالین و در شرایط بدون کاربرد کود مشاهده شد. بطور کلی بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش کاربرد کودهای آلی و بویژه کودهای زیستی می تواند نقش مهمی در کاهش ماندگاری علف کش تریفلورالین در خاک داشته باشند. این کودها بویژه در مزارعی که خطر خسارت پسماند این علف کش در محصولات تناوبی وجود دارد، می توانند نقش مهمی در کاهش آن داشته باشند.

پایداری, زیست سنجی, نیمه عمر, بقایای علف کش