ساختار شورای امنیت در طرح اصلاحات سازمان ملل

یکی از نهادهای پرقدرت سازمان ملل متحد، شورای امنیت است که نشان دهنده ی جایگاه کشورهای قدرتمند در سازمان ملل از بدو تاسیس آن است. در واقع شورای مذکور که به ویژه حق وتو را برای اعضای موسسش در بردارد، وجه تمایز بین این اعضا است که در مراحل بعدی به سازمان ملل پیوستند. با این حال شورای امنیت در طول حیاتش به جز در موارد محدودی نتوانسته نهاد تاثیرگذار باشد و به ویژه وظیفه اصلی اش یعنی حفظ صلح و امنیت بین الملل را به خوبی انجام دهد. یکی از دلایل این عدم موفقیت جنگ سرد و دوران نظام دو قطبی بود که با توجه به برخورداری آمریکا و شوروی از حق وتو، عملا قطعنامه موثری صادر نشد. با این حال پایان جنگ سرد نشان داد که شورای امنیت برای کسب کارایی نیازمند اصلاحات اساسی است. مهم ترین مسئله در این بین نیز حق وتوست که تنها در اختیار ۵ کشور جهان است که خود یکی از مهم ترین دلایل نارضایتی دیگر کشورهای عضو به شمار می رود. این مقاله در صدد است تا علاوه بر بررسی ساختار شورای امنیت موانع و راهکارهای لازم برای طرح کنونی اصلاحات در آن را ارزیابی کند. براین اساس این مقاله در ابتدا به نحوه شکل گیری و وظایف شورای امنیت خواهد پرداخت و در ادامه ساختار شورای امینت در دوران جنگ سرد و دوران پس از جنگ سرد، جایگاه شورای امنیت پس از حوادث ۱۱ سپتامبر، طرح اصلاحات در شورای مذکور، علل شکست طرح اصلاح شورای امنیت و تلاش برای حیات دوباره شورای امنیت را بررسی خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

شورای امنیت ، دوقطبی