پیتر ال برگر

تا آنجا که می دانیم لطیفه های بسیار کمی در مورد جامعه شناسان وجود دارد. این امر برای جامعه شناسان مخصوصا اگر خود را در مقام مقایسه همپا با پسرعمو خوانده های محبوب ترشان یعنی روانشناسان ببینند، ناامیدکننده است. گروه دومی که از آنان یاد کردیم یعنی روانشناسان بخش عظیمی از طنز آمریکایی را که قبلا زمام اش دست روحانیون و کشیشان بود، به دست گرفتند. مثلا روانشاسی را تصور کنید که در یک مهمانی به شیوه مذکور (طنز مانند) به دیگران معرفی می شود و ناگهان خود را میان گروهی می یابد که تمامی توجه شان به اوست. بنابراین مستاصل و درمانده، چاره ای جز تحمل شرایط نامطلوب ندارد