پیامدهای ارتقای «ساختارهای معرفتی و معنوی» در تبیین رفتار خارجی دولت ها؛ سیاست خارجی از منظر تکوین گرایی اجتماعی

; تا پیش از تحولات اساسی بین المللی در اواخر سده گذشته، توجه به «قدرت»، «منافع»، «ساختار» و «نهاد» برای مطالعه سیاست خارجی کشورها رواج بسیاری داشت. اما ناکامی نظریه های سیاست خارجی در پیش بینی و تحلیل آن تحولات، توجه به عوامل «فرهنگی» و «اجتماعی» را در دستور کار نظریه پردازان سیاست خارجی و روابط بین الملل قرار داد. پیدایش و رشد نگرش تکوین گرایی اجتماعی در واقع مدیون این وضعیت است;