بازخوانی و تحلیل میراث دوره هخامنشی و ارائه طرح پیشنهادی مجموعه زیورآرایه

آنچه از کاوشهای باستان شناسان به عنوان آثار هنری پیدا شده، درنظر مردمان آن زمان وسایل و ابزار زندگی بوده است. زیورآلات را نیز، میتوان به عنوان ابزار شناخت زندگی اجتماعی و گونه ای رسانه دانست که این قابلیت را دارند رساننده پیامی از سازندگان و یا استفاده کنندگان خود باشند. نخستین دوره بزرگ هنر ایران در تاریخ، دوره هخامنشی است. عظمت و شکوه هنر هخامنشی در آثار برجای مانده از آن دوران مشهود است. هنری ترکیبی و دارای منبعی غنی از نشانه و تصویر که همواره به عنوان کهن الگو و سرمشق، نزد هنرمندان ادوار بعدی مطرح بوده است. در این مطالعه، با هدف بازشناسی و تحلیل میراث زیورآرایه آن دوران و بازطراحی زیور، برخی از نمونه ها به صورت اکتشافی مورد بررسی قرار گرفت. بنابراین پژوهش کیفی حاضر، براساس ماهیت و روش، تحقیقی تاریخی و تحلیلی است. اطلاعات مورد نیاز به روش مطالعات اسنادی از هنر هخامنشی و بررسی نمادهای بهکار رفته در آن دوره، گردآوری شد. از طریق شیوه تجزیه و تحلیل کیفی مبتنی بر اصول گشتالت، واکاوی صورت پذیرفت و برای روش طراحی از متد سه فازی برایان لاوسون کمک گرفته شد. نتایج نشان داد استفاده از نمادهایی مانند شیردال، شاهین و گاو به همراه بال، فرمهای دایره ای و متقارن و هارمونی رنگ از ویژگیهای هنر آن دوره است. مبتنی بر یافته های تحقیق، شاخصه های طراحی استخراج شده و پس از آن ایدهپردازی صورت پذیرفت و در نهایت پس از ارزیابی طرحها، طرحواره پیشنهادی ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

هنر هخامنشی ، طراحی زیورآرایه ، زیورآلات هخامنشی ، روش طراحی برایان لاوسون