تحلیل و تبیین فعالیت های داوطلبانه در ایران به عنوان نمودی از سلامت اجتماعی

در سنجش سلامت اجتماعی در سطح خرد بیش از هر چیز به نحوه ارتباط شخص در شبکه روابط اجتماعی توجه می شود. به عقیده صاحبنظرانی چون کپیز، ارتباط مثبت و تنگاتنگی بین سلامت اجتماعی و رفتارهای اجتماع پسند و مسئولیت پذیری در جامعه وجود دارد. بر این اساس، هدف از تحقیق حاضر تحلیل رفتارهای داوطلبانه در ایران به مثابه نمودی از سلامت و بهزیستی اجتماعی شهروندان و تبیین ساختار انگیزشی زیربنای این رفتارهاست . بدین منظور، دو نوع فعالیت «حامی اجتماع» و «مشارکتی» مورد تحلیل قرار گرفته و تاثیر دینداری و ارزش هایی چون «ارتقای خود»، «تعالی بخشی خود»، «آمادگی برای تغییر» و «اعتماد تعمیم یافته» بر این رفتارها آزمون شده است. روش تحقیق، تحلیل ثانویه داده های موج پنجم پیمایش ارزش های جهانی با حجم نمونه ۲۶۶۷ نفر می باشد. برطبق نتایج به دست آمده، در ایران عضویت در فعالیت های نوع دوستانه حامی اجتماع بیشتر از فعالیت های مشارکتی است. دینداری تاثیر قابل توجهی بر فعالیت های حامی اجتماع دارد و با کنترل اثر این متغیر، ارزش های تعالی بخشی خود» درصد ناچیزی از عضویت در این گروه فعالیت ها را تبیین می کند. اما سنخ ارزشی «آمادگی برای تغییر» بیشترین تاثیر را بر هر دو نوع فعالیت، به ویژه فعالیت های مشارکتی، دارد که نشان می دهد هر چند میزان عضویت درفعالیت های داوطلبانه درایران پایین است اما همین داوطلبین اندک نیز اگاهانه باهدف ایجادتغییر مثبت درفضای جامعته به این فعالیت ها روی می آورند که این امر گام مهمی دربهبود سلامت اجتماعی شهروندان است

کلیدواژه ها:

فعالیت های داوطلبانه ، دینداری ، ارتقای خود ، تعالی بخشی خود ، آمادگی برای تغییر