اثرگذاری تربیت دینی در جلوگیری از بروز آسیبهای اجتماعی (با ارائه راهبردها و راهکارها)

این مقاله میکوشد تا نقش تربیت دینی در جلوگیری از بروز مشکلات و آسیبهای اجتماعی را طرح و تبیین کرده و راهبردهای دینی و تربیتی مناسبی را در این رابطه ارائه دهد. پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش پژوهش، تحقیق کیفی از نوع تحلیل محتوای استقرایی (تحلیل محتوای متعارف) است که بر اساس آن به تبیین مطالب مرتبط با مواجهه آموزشی و تربیتی با چگونگی بروز آسیب های اجتماعی با رویکرددینی پرداخته میپردازد. از نگاه آموزشی و تربیتی جلوگیری و پیشگیری از بروز مشکل اجتماعی، بهترین راه مقابله با آسیبهای اجتماعی است. اقدامات پیشگیرانه به عنوان مهمترین راهکار برای مبارزه با آسیب های اجتماعی، در نظام آموزشی شامل دو بخش است: نخست از رویکرد فعالیت پیشگیرانه عبارت است از: تمرکز بر آگاهسازی متربی و در مرحله دوم تقویت مهارتهای اجتماعی. آنچه که به قطع و یقین میتوان گفت این است که: جوامعی که به آموزش، تعلیم و تربیت به عنوان عامل جلوگیری از بروز و کاهش آسیبهای اجتماعی توجه دارند، موفقیت مطلوب تری را کسب نمودهاند. اولویتهایی را که در این مسیر باید به آن توجه کرد را میتوان بر تمرکز و دقت نظر ویژه بر برنامه های جلوگیری اولیه در مدارس و دانشگاه ها همراه با طراحی و استقرار نظام آموزش درسی و کمک درسی پیشگیری با رویکردی بر آموزه های دینی و قرآنی.

کلیدواژه ها:

اثرگذاری ، تربیت دینی ، آسیبهای اجتماعی ، جلوگیری