تاثیرات ۲-۲۱۲،۵۵ WIN هیپوکامپ پشتی بر یادگیری وابسته به وضعیت اسکوپولامین

هدف: بررسی اثر ۲-۲۱۲،۵۵WIN، آگونیست گیرنده ­های کانابینوئیدی، بر یادگیری وابسته به وضعیت القاشده با اسکوپولامین. روش: در این مطالعه، از روش اجتنابی مهاری (غیرفعال) با مدل Step-down که یک روش پذیرفته شده در بررسی حافظه درازمدت موش­های سوری است، استفاده شد. یافته ها: تزریق پس از آموزش اسکوپولامین (۲،۴،­ میکروگرم/موش) به ناحیه ۱CA، باعث کاهش به­ یادآوری حافظه شد. کاربرد اسکوپولامین پیش از آزمون، به­یادآوری حافظه در روز آزمون را به حد طبیعی برگرداند. این پدیده، به عنوان یادگیری وابسته به وضعیت اسکوپولامین شناخته می­شود. تزریق داخل هیپوکامپی ۲-۲۱۲،۵۵WIN (۰/۵، ۱ میکروگرم/ موش) پنج دقیقه قبل از آزمون، به ­یادآوری حافظه را کاهش داد. از طرف دیگر، تزریق داخل هیپوکامپی ۲-۲۱۲،۵۵WIN (۱ میکروگرم/ موش) قبل از آزمون (در روز آزمون و ۲۴ ساعت بعد از آموزش)، باعث برگشت حافظه حیواناتی شد که به­کار بردن اسکوپولامین (۲­ میکروگرم/ موش) بعد از آموزش، به­ یادآوری حافظه آنها را تخریب کرده بود. به­علاوه، تزریق مقدار غیرموثر اسکوپولامین همراه با مقادیر غیرموثر ۲-۲۱۲،۵۵WIN، به صورت سینرژیک، قبل از آزمون، بازگشت حافظه به وسیله اسکوپولامین را افزایش داد. نتیجه­ گیری:این یافته ­ها نشان می­دهند که گیرنده­های کانابینوئیدی ناحیه ۱CA هیپوکامپ پشتی، نقش مهمی در فراموشی القاشده با اسکوپولامین و یادگیری وابسته به وضعیت اسکوپولامین دارند. 

کلیدواژه ها:

Scopolamine ، WIN۵۵ ، ۲۱۲-۲ ، State-Dependent Memory ، Passive Avoidance Task ، Mouse ، اسکوپولامین ، ۲-۲۱۲ ، ۵۵WIN ، یادگیری وابسته به وضعیت ، یادگیری اجتنابی مهاری ، موش های کوچک آزمایشگاهی.