سعید جواهری - دانشجوی دکتری پردیس دانشگاه فردوسی مشهد
علیرضا آستارایی - دانشیار علوم خاک دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد.
رضا خراسانی - دانشیار علوم خاک دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
حمیدرضا ذبیحی - عضو هیئت علمی بخش تحقیقات خاک وآب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی- سازمان تحقیقات و آموزش و ترویج کشاورزی ، مشهد
حجت امامی - دانشیار علوم خاک دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد.

چچکیده به منظور بررسی اثرات نانواکسید آهن، نانو اکسید روی، ترکیبات آلی ورمی کمپوست و اسیدهیومیک برعملکرد و جذب برخی از عناصرغذایی در گوجه فرنگی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی انجام شد. عامل اول، ترکیبات آلی در سه سطح: صفر، ۵ تن در هکتار ورمی کمپوست و ۵ کیلوگرم در هکتار اسیدهیومیک، و عامل های دوم و سوم، نانوذرات اکسیدآهن و اکسید روی، هر کدام در دو سطح: صفر و ۶/۲ کیلوگرم در هکتار بود. نتایج تجزیه واریانس نشان دادکه غلظت نیتروژن در برگ به طور معنی داری تحت تاثیر مصرف ورمی کمپوست و غلظت نیتروژن در میوه تحت تاثیر مصرف توام نانواکسید آهن و روی و نیز نانو اکسید روی به تنهایی قرار گرفته، و به حداکثر مقدار رسید. مصرف ورمی کمپوست همراه با نانواکسید آهن و روی، غلظت آهن را در برگ و میوه به طور معنی داری افزایش داد مصرف نانواکسید روی توام با ترکیبات آلی، غلظت روی در میوه را به طور معنی داری افزایش داد.اثرات متقابل ترکیبات آلی و نانو اکسید آهن و روی بر عملکرد میوه معنی دار شد. با کاربرد نانواکسید روی و ترکیبات آلی، عملکرد میوه ۷۴ درصد ه فزایش یافت و از ۶۲۰/۶۱ تن در هکتار در تیمار شاهد به ۱۹۳/۱۰۷ تن در تیماردارای نانواکسید روی و اسید هیومیک افزایش پیدا کرد. به طور کلی، نتایج این پژوهش نشان داد که نانواکسیدآهن و روی منابع مناسبی برای تامین نیازگیاه گوجه فرنگی به این دو عنصر بودند و مصرف نانواکسید روی همراه با اسید هیومیک نیز در افزایش عملکرد میوه گوجه فرنگی معنی دار بود.

کلمات کلیدی: تغذیه, عناصرکم مصرف, ورمی کمپوست, اسیدهیومیک