بررسی تاثیر استفاده از حمل ونقل عمومی بر کاهش آلاینده های زیست محیطی (مطالعه موردی اتوبوس شهر مشهد)

در دنیای امروز افزایش جمعیت و توسعه شهرنشینی توام با گسترش صنایع و استفاده فزاینده از وسایل نقلیه، منجر به ایجاد انواع آلاینده های زیست محیطی و علی الخصوص آلودگی هوا شده، که یکی از معضلات اصلی کلان شهرها می باشد.چنانکه سیاستگذاری با هدف کاهش میزان آلودگی هوا در مدیریت شهری موضوعی مهم بوده و راهکارهای متعددی جهت رفع آن مورد بررسی قرار گرفته است. یکی از این راهکارها، جایگزین نمودن وسایل نقلیه عمومی به جای خصوصی می باشد که در نقاط مختلف جهان اجرا شده و نتایج مطلوبی نیز به دنبال داشته است. مشهد بعنوان دومین کلان شهر و مهم ترین شهر زیارتی کشور از این قاعده مستثنی نیست و توسعه حمل و نقل عمومی از جمله خطوط اتوبوس رانی، بعنوان یکی از راهکارهای پیشنهادی جهت رفع معضل ترافیک و آلودگی هوا مورد توجه سیاست گذاران حوزه حمل و نقل می باشد. بدین منظور در پژوهش حاضر به بررسی تاثیر استفاده از اتوبوس در کلان شهر مشهد بر کیفیت هوا در سالهای ۱۳۸۹-۱۳۹۸ پرداخته شده است. نتایج بیانگر این است که اعمال اصلاحات، تغییرات و سیاستها در بخش حمل و نقل اتوبوسی تاثیر مثبتی بر میزان آلودگی و کیفیت هوا بر جای گذاشته است لذا استفاده و توسعه هر چه بیشتر خطوط اتوبوس و قطار شهری توصیه می گردد. است.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل عمومی ، آلاینده های زیست محیطی ، روش میداس.