اثربخشی طرحواره درمانی بر شادکامی و تفکر مثبت دانشجویان

روانشناسی مثبت نگر افق تازهای را پیش روی روانشناسان و پژوهش گران گشوده است و در این شاخه از روانشناسی به جای تاکید بر شناسایی و مطالعه کمبودهای روانی و کاستی های رفتاری و ترمیم یا درمان آنها، به شناخت و ارتقای وجوه مثبت و نقاط قوت انسان توجه می شود. شادکامی یکی ازمفاهیم اساسی در روانشناسی مثبت نگر که خود یکی از شاخه های نوین روانشناسی است، می باشد. یکی از رو ش های موثر بر شادکامی و تفکر مثبت، طرحواره درمانی است. در این رویکرد طرحواره همان الگوها یا درون مایه های عمیق و فراگیری هستند که از خاطره ها، هیجان و شناخت واره ها و احساس های بدنی تشکیل شده اند، در دوران کودکی و نوجوانی شکل گرفته اند و در مسیر زندگی تداوم دارند. در این مقاله به اثربخشی طرحواره درمانی بر شادکامی و تفکر مثبت دانشجویان پرداخته می شود. روش تحقیق مقاله به صورت نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه آزمایش و کنترل می باشد. نتایج حاصل نشان داد که طرحواره درمانی بر افزایش شادکامی و تفکر مثبتدانشجویان تاثیر دارد، لذا میتوان گفت که طرحواره درمانی بر افزایش شادکامی دانشجویان تاثیر دارد. رویکرد طرحواره درمانی، رویکردی متشکل از رویکردهای شناختی، رفتاری، بین فردی، دلبستگی و تجربی در قالب یک مدل درمانی یکپارچه است که با استفاده از چهار تکنیک اصلی شناختی، رفتاری، رابطه ای و تجربی در افراد علاوه بر زیر سوال بردن طرحواره های ناسازگار که علت اصلی شکل گیری افکار ناکارآمد و غیر منطقی است، از نظر هیجانی باعث تخلیه عواطف و هیجانات منفی مدفون شده مثل خشم ناشی از عدم ارضای نیازهای خودانگیختگی و دلبستگی ایمن به دیگران در سال های کودکی می شود

کلیدواژه ها:

طرحواره ، درمانی ، شادکامی ، تفکر مثبت ، دانشجو