اثربخشی درمان راه حل محور کوتاه مدت بر احساس انسجام روانی دانش آموزان دختر مبتلا به دیابت نوع یک

مشکلات روانشناختی بیماری های مزمن از جمله دیابت که اغلب نادیده گرفته می شوند، لزوم توجه بیشتر به درمان مناسب را به ویژه درکودکان و نوجوانان روشن می سازد. یکی از موارد بسیار مهم در امر مراقبت از دانش آموزان مبتلا به دیابت، بررسی احساس انسجام روانی آن هاست. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان راه حل محور کوتاه مدت بر احساس انسجام روانی دانش آموزان دختر مبتلا به دیابت نوع یک بود. روش کار: روش پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را - دانش آموزان دختر مبتلا به دیابت نوع یک دوره متوسطه دوم مدارس شهرستان جلفا در سال تحصیلی ۹۹ ۱۳۹۸ تشکیل دادند. ۳۰ نفر پس از رعایت ملاک های ورود و خروج به پژوهش، با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب، و به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش درمان مختص گروه خود را در ۶ جلسه ۱/۵ ساعته دریافت کردند؛ اما اعضای گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه احساس انسجام فلنسبرگ بود. تجزیه و تحلیل یافته ها از طریق آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه گیری مکرر و با کمک نرم افزار آماری SPSS-۲۴ انجام گرفت. یافته ها: میانگین متغیر احساس انسجام روانی گروه آزمایش در پیش آزمون ۴۸/۶۷ و میانگین متغیر احساس انسجام روانی گروه کنترل ۴۸/۴۰ بود. نتایج نشان داد که در پس آزمون، نمره احساس انسجام روانی گروه آزمایش ۵۵/۵۳ در مقایسه با گروه کنترل ۴۸/۰۰ افزایش یافته است P<۰/۰۰۱ همچنین نتایج نشان داد که در مرحله پیگیری، اثر درمان راه حل محور کوتاه مدت بر احساس انسجام روانی ۵۵/۶۷ ماندگار است P<۰/۰۰۱ طبق نتایج به دست آمده میتوان گفت،درمان راه حل محور کوتاه مدت می تواند به عنوان روشی موثر در افزایش احساس انسجام روانی دانش آموزان دختر مبتلا به دیابت نوع یک مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

درمان راه حل محور کوتاه مدت ، احساس انسجام روانی ، دیابت نوع یک.