عیسی جعفری - دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
پرستو بهرامی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خلخال، خلخال، ایران
علی سلمانی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش دینداری درکار در پیش بینی سازگاری شغلی معلمان انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل کلیه معلمان دوره ی متوسطه دوم در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹ شهر کرج بود. که با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۱۰۳ معلم به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی دینداری در کار لین و همکاران ۲۰۰۸ و پرسشنامه سازگاری شغلی پورکبیریان ۲۰۰۷ استفاده شد. داده ها از طریق آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که بین دینداری در کار با سازگاری شغلی معلمان رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که تقریبا ۵۲ درصد از واریانس سازگاری شغلی معلمان براساس متغیرهای دینداری در کار قابل پیش بینی است. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که دینداری در کار از متغیرهای مرتبط با سازگاری شغلی در معلمان می باشد که نیاز توجه و بررسی دست اندرکاران آموزش و پرورش می باشد

دینداری در کار، سازگاری شغلی، معلمان