تاثیر آموزش تنظیم شناختی هیجان بر گرایش به اعتیاد در فرزندان معتادان

اعتیاد که از جمله عنوان رفتارهای پرخطر محسوب می شود، دربرگیرنده طیف گسترده ای از رفتارهای رشدنایافته، لذت جویانه و عموما همراه با درجات خطر بالا هست. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش تنظیم شناختی هیجان بر گرایش به اعتیاد در فرزندان معتادان شهر زنجان انجام شد. روش پژوهش کارآزمایی آموزشی تصادفی شده همراه با پیش آزمون-پس آزمون بود. تمامی نوجوانان ۱۲-۱۸ سال شهر زنجان در سال ۱۳۹۶ که پدران آنها به یکی از انواع مواد مخدر اعتیاد داشتند، جامعه آماری پژوهش حاضر را تشکیل دادند. از بین آنها ۲۴ نفر انتخاب و به صورت تصادفی (قرعه کشی) در گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش آموزش تنظیم شناختی هیجان را طی ۱۰ جلسه، دریافت کرد و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. برای جمع آوری داده از مقیاس مقیاس آمادگی به اعتیاد وید و بوچر ( ۱۹۹۲ ) استفاده شد. داده ها با استفاد از تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکووا) و تحلیل کوواریانس یک متغیره (آنکووا) تجزیه و تحلیل شدند. یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش تنظیم شناختی هیجان بر نمره کلی گرایش به اعتیاد و ابعاد گرایش فردی به اعتیاد و گرایش محیطی به اعتیاد تاثیر معناداری داشته است P<۰.۰۵ اما بر گرایش اجتماعی به اعتیاد تاثیر معناداری نداشته است P<۰.۰۵.

کلیدواژه ها:

آموزش تنظیم شناختی هیجان ، گرایش به اعتیاد ، فرزندان معتادان