مقایسه ی اثربخشی روان درمانی پویشی با رویکرد همدلانه و تعدیل کننده ی اضطراب بر راهکارهای مقابله ای دانشجویان دارای علائم اختلال اضطراب جدایی بزرگسالی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی رواندرمانگری پویشی کوتاه مدت با رویکرد همدلانه و تعدیل کننده اضطراب بر راهکارهای مقابله ای دانشجویان دارای علائم اختلال اضطراب جدایی بزرگسالی بود. روش شناسی پژوهش:طرح پژوهش حاضر تمام آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون چندگروهی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویانی بود که تشخیص اختلال اضطراب جدایی بزرگسالی دریافت کرده بودند. نمونه پژوهش شامل ۳۰ دانشجوی دارای علائم اختلال اضطراب جدایی بزرگسالی بود که از میان دانشجویان بر اساس مصاحبه بالینی ساختاریافته و مقیاس ارزیابی کلی عملکرد شناسایی و به صورت تصادفی به سه گروه (دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل) گمارده شدند. پرسشنامه اختلال اضطراب جدایی بزرگسالی، مصاحبه ساختاریافته بالینی نشانگان اضطراب جدایی بزرگسالان، پرسشنامه راهکارهای مقابله ای جهت جمع آوری داده ها استفاده شد. برای گروه های آزمایشی، درمان همدلانه و تعدیل کننده اضطراب به مدت ۱۲ جلسه ۵۰ دقیقه ای برگزار گردید. پرسشنامه های مذکور در سه مرحله، پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه تکمیل گردیدند. گروه کنترل، مداخله ای دریافت نکرد. برای آزمون فرضیه ها از تحیل واریانس چند متغیری با اندازه گیری مکرر استفاده گردید. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که درمان پویشی همدلانه بر متغیر راهکارهای مقابله ای تاثیر آماری معناداری داشته است و این تغییرات تا دوره پیگیری دو ماهه وجود داشته است P=۲۶۰/۳۱۰,F<۰.۰۱ همچنین نتایج نشان داد که درمان پویشی تعدیل-کننده اضطراب تاثیرات معناداری در بهبود راهکارهای مقابله ای داشته است، اما میزان اثربخشی آن کمتر از درمان همدلانه بوده است P=۲۴۵/۳۹,F<۰/۰۱ با توجه به نتایج پژوهش حاضر درمان های پویشی کوتاه مدت همدلانه و تعدیل کننده اضطراب،مداخلات موثروکارآمدی در بهبود وضعیت روانشناختی در اختلال اضطراب جدایی بزرگسالی است.

کلیدواژه ها:

اضطراب جدایی بزرگسالی ، روان درمانی پویشی کوتاه مدت ، همدلانه ، تعدیل کننده اضطراب ، راهکارهای مقابله ای