تاثیر سطوح مختلف چگالی ذرت پرک شده (ورقه شده) بر عملکرد رشد، فراسنجه های خونی و شکمبه ای گوساله های شیرخوار هلشتاین

   اثر سطوح مختلف چگالی ذرت پرک ­شده بر عملکرد، فراسنجه های خونی و شکمبه ­ای ۴۸ راس گوساله شیرخوار نژاد هلشتاین با میانگین وزنی (۱/۲۰±۳۸/۵) کیلوگرم در قالب ۴ تیمار و ۱۲ تکرار به مدت ۷۰ روز بررسی شد. تیمارها شامل دانه ذرت به شکل آردی (شاهد)، دانه ذرت پرک­شده با چگالی­ ۳۰۰، دانه ذرت پرک ­شده با چگالی ۳۵۰ و دانه ذرت پرک­ شده با چگالی ۴۰۰ گرم بر لیتر بودند. گوساله ها در ۵۶ روزگی از شیرگیری شدند و مصرف روزانه خوراک آغازین و وزن بدن تا ۷۰ روزگی اندازه ­گیری شد. اثر تغذیه تیمارهای آزمایشی بر افزایش وزن و مصرف ماده خشک گوساله­ ها معنی­ دار نبود. نتایج حاصل از این تحقیق اثر معنی­ دار تیمارهای مورد آزمایش بر غلظت اسیدهای چرب فرار شکمبه و تری­ گلیسیرید خون را نشان داد (۰/۰۵>p). چگالی ۳۵۰ گرم بر لیتر ذرت پرک ­شده (تیمار ۳) بالاترین غلظت تری­ گلیسیرید، پروپیونیک و بوتیریک اسید و تیمار حاوی ذرت پرک­شده با چگالی۳۰۰ گرم (تیمار ۲) بر لیتر بیشترین میزان استیک اسید را به­ خود اختصاص دادند. بالاترین غلظت آی-والریک (i-VA) اسید متعلق به تیمار شاهد (فرم آردی دانه ذرت) بود. اثر دوره نمونه ­برداری بر پارامترهای عملکردی، خونی، رشد اسکلتی و در بین اسیدهای چرب فرار شکمبه استیک و ایزومرهای والریک اسید معنی­ دار بود (۰/۰۵>p). بر اساس نتایج این تحقیق عمل آوری دانه ذرت  با چگالی ۳۵۰ گرم بر لیتر نسبت به دیگر چگالی ­ها پاسخ عملکردی بهتری در ارتباط با اغلب پارامترهای مورد بررسی داشت و بدون داشتن تاثیر منفی بر عملکرد گوساله­ ها قادر به بهبود برخی پارامترهای عملکردی، خونی و شکمبه ­ای گوساله­ ها بود.

کلیدواژه ها:

Density ، Flaked corn ، Performance ، Suckling calf ، چگالی ، ذرت پرک شده ، عملکرد ، گوساله شیرخوار