تحلیل اقدام نظامی جمهوری آذربایجان در قبال مسئله نوگورنو قره باغ و جمهوری آرتساخ، و همچنین بررسی اجمالی مواضع جمهوری اسلامی ایران (جنگ سپتامبر ۲۰۲۰)

با وجود استقلال دولت های محلی قفقاز جنوبی و مناطق تحت کنترل آن ها از قواعد حاکمیتی اتحاد جماهیر شوروی با آغاز دهه ۹۰ میلادی، همچنان به مسئله قره باغ به مانند آتش زیر خاکستر نگاه می شود و با وصف اینکه این آشفتگی ژئوپلیتیک و سیاسی از یک قضیه صرفا داخلی در حوزه مرزهای شوروی به رویدادی منطقه ای بدل شده است، اما نه تنها فرصت و راه حل تازه ای پیش روی جمهوری آذربایجان و ارمنستان قرار نگرفته است، بلکه به تعمیق بحران و پیچیده تر شدن تنش با ورود جدی تر بازیگران منطقه ای و بین المللی، انجامید. تاجاییکه در ادامه سلسله درگیری های نظامی دیرین در قره باغ، چهارمین نبرد هم در این منطقه که به مراتب وسیع تر و دارای تبعات بیشتر بود، شکل گرفت. انگیزه ها و دلایل متنوعی وجود دارد که پیش زمینه و انگیزه لازم جهت گسترش و ضریب دهی به درگیری های سپتامبر ۲۰۲۰ در قره باغ را از سوی جمهوری آذربایجان فراهم آورد و ما در مقاله پیش رو تلاش داریم با تکیه بر آراء واقع گرایی تهاجمی و مولفه ها و منابع موجود، همچنین با بررسی اجمالی رویکرد جمهوری اسلامی ایران در قبال قره باغ، آن ها را مورد واکاوی قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

قفقاز جنوبی ، قره باغ ، جمهوری آذربایجان ، ارمنستان ، واقع گرایی تهاجمی