تاثیر گسترش ناتو به خلیج فارس بر بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران

خلیج فارس در چند دهه اخیر دو نوع نهادهای امنیتی را به خود دیده است: نهادهای امنیتی فرامنطقه ای که به این ناحیه نفوذ کرده اند، مثل پیمان سنتو و نهادهای امنیتی درون منطقه ای. طرح توسعه فعالیت های ناتو در این منطقه به اواسط دهه ۱۹۸۰ برمی گردد و ترامپ خواستار فعالیت جدی تر این سازمان در خلیج فارس شده بود. با توجه به وضعیت پیچیده منطقه از نظر تراکم انواع بحران ها بین کشورها و استقبال کشورهای عربی از این سازمان، امکان شکل گیری چارچوب کار امنیتی جدیدی در منطقه وجود دارد که می تواند معادله باز دارندگی بین کشورهای عربی در مقابل ایران را تغییر دهد. به ویژه اینکه بایدن نیز مایل به این راهبرد است. این مساله به ویژه برای ایران مهم است که اغلب ترتیبات جمعی و امنیتی منطقه حول تهدید تلقی کردن این کشور تداوم یافته است. گسترش ناتو به منطقه خلیج فارس چه تاثیری بر بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران دارد؟ به نظر می رسد حضور این سازمان موازنه تهدید را علیه ایران و به نفع کشورهای عرب خلیج فارس تغییر می دهد. چرا که ایران با حضور ناتو با یک چرخه بازدارندگی فرامنطقه ای مواجه خواهد شد که موازنه تهدید را به سود کشورهای عرب خلیج فارس می کند. این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی این موضوع می پردازد.

کلیدواژه ها:

ناتو ، موازنه نظامی ، بازدارندگی ، خلیج فارس ، ایران