الهه بیابانکی - استادیار گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

مقدمه: با توجه به اینکه مولرهای اول یکی از اولین دندان هایی هستند که زودتر از بقیه دندان ها از دست می روند، بازسازی آن ها با ایمپلنت های دندانی شایع است. با توجه به میزان فضای مزیودیستالی باقیمانده، یک ایمپلنت با قطر پهن/متوسط یا دو ایمپلنت با قطر متوسط/باریک در این ناحیه استفاده می شود. با این حال، وقتی دو ایمپلنت بسیار نزدیک به یکدیگر قرار دارند، روند قالبگیری می تواند پیچیده شود.گزارش تکنیک: بیمار با دو ایمپلنت با قطر باریک در ناحیه مولر اول راست مندیبل جهت بازسازی پروتزی مراجعه نمود. با توجه به نزدیکی ایمپلنت ها و پهنای کوپینگ های قالبگیری، بستن همزمان دو کوپینگ جهت قالبگیری معمول ممکن نبود. در نتیجه، تصمیم گرفته شد بعد از قالبگیری دو ایمپلنت، تهیه کست ها و انتخاب اباتمنت ها بصورت جداگانه، روند آلترد کست دنبال شود. تهیه ایندکس برای کست نهایی از طریق دو روش اسپلینت کردن اباتمنت های نهایی یا کوپینگ های رزینی در داخل دهان ممکن است.نتیجه گیری: انتخاب روش قالبگیری مناسب در صورت ایده ال نبودن شرایط قالبگیری نقش مهمی در دستیابی به نتیجه درمان پروتزی موفق دارد. استفاده از روش قابگیری آلترد کست در موارد وجود دو ایمپلنت نزدیک بهم در ناحیه مولر برای موفقیت درمان کمک کننده است.

ایمپلنت دندانی, قالبگیری ایمپلنت, پروتز دندانی ساپورت شونده با ایمپلنت