کوثر پاک طینت سئیج - دانشجو کارشناسی ارشد، روان شناسی تربیتی، دانشگاه غیرانتفاعی فروردین قائمشهر

دانش آموزان از جمله گروه های تحت نظر در دوران قرنطینه بوده اند. هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش مجازی مهارت های زندگی بر خودکارآمدی و خودانسجامی دانش آموزان در دوران قرنطینه بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم آمل بوده اند که از این بین ۳۰ نفر به صورت هدفمند انتخاب شده، و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. داده ها بهوسیلبه پرسش ناه خودکارآمدی (شرر و همکاران، ۱۹۸۲) و مقیاس خودانسجامی (قربانی و همکاران، ۲۰۰۸) در دو مرحله پیش آزمون و پس آژمون به دست آمد. گروه آزمایش آموزش مجازی مهارت های زندگی (خودآگاهی، جراتمندی، مدیریت استرس و هیجان های منفی، حل مسئله) را به مدت ۱۰ جلسه در پیام رسان واتساپ، بین دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون دریافت نمودند. داده ها به وسیله آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که در مرحله پس آزمون بین خودکارآمدی و خودانسجامی دانش آموزان گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (P<۰/۰۵) که می توان به صورت گسترده از شبکه های مجازی برای آموزش های روان شناختی همچون مهارت های زندگی بهره گرفت.

آموزش مجازی کرونا، خودکارآمدی، خودانسجامی، مهارت های زندگی