لزوم حفاظت از آرامستان های تاریخی بعنوان میراث مشترک بشریت با بهره گیری از طرح های محیط زیست هوشمند

مطالعه کیفیات پیدا و پنهان گورستان های تاریخی، به منظور درک بخشی از عوالم و روابط حاکم بر جوامع گذشته اهمیت ویژه ای دارد. زیرا از طریق تامل در کیفیات محیطی این محوطه ها و همچنین تدقیق در مواد فرهنگی پراکنده در محیط شان، می توان نقدی به فهم برخی ناشناخته ها از پیشینه جوامع و درک زوایایی از ماهیت فکری غالب بر آنها زد. اما اگر ساختار معنایی چنین محوطه هایی از همان ابتدای شکل گیری متاثر از مولفه های متناقض و یا متضاد باشد، مسیر پرچالشی پیش روی تحلیل های معناشناختی قرار خواهد گرفت. زیرا برای نیل به حقیقت معنا، موانع پیچیده و کثیری باید مشخص و کنار زده شود. گذر دوران سبب آن شده که آرامستان های تاریخی، به عنوان بخشی از بافت شهری درآید؛ و این خود موجب شده تا این اماکن تاریخی سرگذشت های متفاوتی در گوشه گوشه این خاک کهن داشته باشند. طبیعی است اقشار و گروه های بسیاری خواهان حفظ و حراست این چنین مکان هایی هستند. یکی از پیشنهادهایی که می توان در این زمینه ارائه نمود حفظ آرامستان های تاریخی به عنوان میراث مشترک بشریت با اجرای برنامه های محیط زیست هوشمند است. نوشتار حاضر تحقیقات در حوزه برنامه های محیط زیست هوشمند بر پایه ی آرامستان ها را بازنگری کرده و اهمیت چنین مکانی به عنوان میراث مشترک بشریت را تشریح و توصیف می نماید. در این پژوهش، شهرهای بزرگ کشور از نظر شاخص حفاظت محیط زیست از گورستان های تاریخی شامل نظافت محوطه گورستان، کاربری اطراف آرامستان، حمل و نقل عمومی و فضای سبز اطراف محوطه آرامستان، ارزیابی و رتبه بندی می شوند. نتایج پژوهش نشان می دهد که شهرهای تهران، مشهد، تبریز، شیراز و اصفهان به ترتیب بهترین تا بدترین وضعیت را از نظر حفاظت از گورستان های تاریخی با بهره گیری از طرح های محیط زیست هوشمند دارند.

کلیدواژه ها:

آرامستان ، محیط زیست ، تاریخی ، حمل و نقل ، فضای سبز