آسیبشناسی، معیارهای تشخیص و ارائه الگوی برتر تدریس از منظر دانشجویان و اساتید دانشگاه فردوسی مشهد

از مشخصههای اصلی هر نظام آموزشی که میتواند تأثیر بسیاری در روند رشد فراگیر داشته باشد ، « روش تدریس» است.روش تدریس، اکولوژی و محیط آموزشی را فرا میگیرد که این خود حاکی از گسترده بودن مفهوم و ماهیت تدریس است. دانشگاه محلی برای تربیت و آموزش افراد است و اگر کیفیت آموزش در دانشگاه بهبود یابد جامعه نیز بهطبع اصلاح خواهد شد. در این تحقیق 175 دانشجو و 35 استاد از دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد شرکت داشتند که از هر کدام پرسشهایی در قالب مصاحبه به عمل آمد. هدف تحقیق بر روی سه جنبه تأکید دارد: آسیبشناسی، معیارهای تشخیص و ارائه الگوی برتر تدریس در دانشگاه. در قسمت آسیبشناسی، مواردی مثل « کیفیت تدریس» ، «منابع درسی » ، «تخصص استاد» ، «ارزشیابی» و «مدیریت دانشجو» مورد توجه و بحث قرار گرفت. دانشجویان و اساتید ، «مدیریت دانشجو» ، «کیفیت آموزش» ، «بازدهی آموزشی» ، «تخصص» ، «شخصیت» و «سیسات های آموزشی» را به ترتیب اصلىترین معیارهای تشخیص تدریس مؤثر ذکر کردند. در انتها، عناصر تشکیل دهنده الگوی تدریس برتر بیان شده است که در آن بر پژوهشمحوری، هنر حل مسئله، شایسته سالاری و عوامل دیگر تأکید شده است. نتایج تحقیق مىتواند به اساتید و برنامهریزان تحصیلی کمک کند تا بتوانند نظام آموزشی دانشگاه را بهبود بخشند.

کلیدواژه ها:

آسیبشناسی تدریس ، معیارهای تدریس مؤثر ، الگوی تدریس ، کیفیت تدریس