محمود کاظمی - عضو هیات علمی دانشگاه زنجان

موضوع آموزش و آگاه سازی در اکثر جوامع ونظام های سیاسی جهان از مهمترین رکن های اجتماعی و متغیر سرنوشت ساز برای انواع توسعه (اقتصادی، سیاسی،امنیتی وفرهنگی) به شمار رفته و با گذشت زمان نهادینه شده است. امروزه تمام دانشمندان پژوهش براین اعتقادند که مولفه اصلی داشتن اجتماعی پویا، آزاد، امن ودر یک نگاه وجود انسان های دارای رفتار مطلوب ، بر نظام آموزشی مبتنی بر واقعیت وحقیقت استوار است. در واقع حفظ سلامت وتداوم ثبات وتحول پایدار جامعه، در گرو حفظ وتداوم الگوهای عمل و ارزش های آن جامعه است که از طریق فرایندآموزش صورت می گیرد. در فرایند آموزش است که ارزش ها و فرهنگ، باورها واعتقادات،دانش ومهارت ها از نسلی به نسل دیگر منتقل می گردد تا در گذر زمان تجارب ارزشمند پیشینیان به فراموشی سپرده نشود وآیندگان از این اندوخته ها ومیراث های گرانقدر بهره مند شده وچراغ راه خود قرار دهند وبا تلاش وکوشش خود و در تعامل با پدیده های تازه ، با استمداد از این میراث به راه حل های تازه تری نایل گردند.از این گذشته حفظ تعادل وسلامت یک جامعه وتداوم نظم وامنیت ، در گرو آن است که اعضای آن آگاهی های لازم را نسبت به پیرامون خود کسب نمایند. امروزه یکی از کارآمد ترین ساز و کارهای مدیریت شهری در ارتفاء و توسعه فرهنگ شهروندی و رفع معظلات ومشکلات شهری بهره مندی از فرایند آموزش به ویژه آموزش های همگانی شهروندی می باشد و عدم توجه به آن موجب رکود فرهنگی- اجتماعی در نظام مدیریت شهری وهمچنین باعث فراهم نشدن شرایط توسعه پایدار شهری خواهد شد. بر این اساس، هدف اساسی این مقاله آن است که با مطالعه نظری و تئوریک آموزش به طور عام و آموزش های همگانی یا شهروندی به طور خاص، راه را برای طراحی و تدوین الگوی مفهومی آموزش های همگانی شهروندی و نظام عملیاتی موثر بر آن هموار سازد.

آموزش، شهروندی، فرهنگشهروندی، مدیریت شهری