هما ظفرقاسم پور - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد
فائزه یزدانی مقدم - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد.گروه نوآوریهای زیستی جانوری مرکز پژوهشی جانورشناسی کاربردی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد
اشکان اژدری - مرکز تحقیقات شیلاتی آبهای دور، چابها ر

سرخوماهیان گروه بزرگی ازگونه های کفزی خلیجفارس و دریای مکران را تشکیل میدهند. این جنس دارای ۱۸ گونه درخلیج فارس و دریای مکران میباشد. این مطالعه با هدف مشخص کردن خصوصیات ریخت شناسی سرخوی معمول Lutjanus johnii در ۶ ایستگاه از ۲ حوضه خلیج فارس )بندرچارک، بندرجگین و بندرعباس( و دریای مکران )بندرجاسک، بندرکنارک و چابهار( انجام گرفته است. برای این هدف و برای نمایش صفات ریخت سنجی و شمارشی این گونه در خلیج فارس و دریای مکران تعداد ۳۰ نمونه از این ماهی مورد استفاده قرار گرفت. ۲۸ صفت ریخت سنجی بوسیله کولیس دیجیتلا با دقت ۰/۱ میلیمتر اندازه گیری شد . طول کل )TL( نمونه های مطالعه شده دردامنه ۷۰ تا۹۰ سانتی متر و بیشترین وکمترین اندازه عرض بدن به ترتیب ۴۵/۴ و۳۲/۲ بود. ۱۱ صفت شمارشی شامل تعداد فلسهای خط جانبی و اشعه های باله ای ) پشتی، مخرجی، دمی، سینه ای و لگنی( شمارش شدند. باله پشتی بترتیب دارای ۱۰ شعاع سخت، ۱۳-۱۴ شعاع نرم و شعاع نرم باله مخرجی۸، باله سینه ای دارای۱۷-۱۶ شعاع و باله شکمی۵ شعاع بوده، تعداد فلس های شمارش شده خط جانبی در نمونه ها ۴۶-۴۹ بودند. آنلایز های آماری ارتباط مستقیم طول بدن این گونه را با طول سر، طول پوزه، قطر چشم و طول ساقه دمی نشان داد. صفات مشخص کننده این گونه درمقایسه با سایر گونه های سرخوماهیان، داشتن بدن بیضی شکل کشیده، باله پشتی پیوسته تا کمی ناپیوسته وداشتن دهان انتهایی و نسبتا بزرگ با قابلیت ارتجاعی می باشد، وسط فلس ها نقاط سرخ-قهوه ای، دارای رنگ زرد با جلای برنزی تا نقره ای و در ناحیه شکم سفید تا نقره ای، و دارای لکه یا نقطه سیاه بر روی خط جانبی هستند. سرخوی معمولی در این منطقه با گونه های دیگراین جنس درحوضه خلیج فارس و دریای مکران مورد مقایسه قرار گرفت.

ریخت شناسی، سرخو ماهیان، سرخوی معمولی، خلیج فارس، دریای مکران