آزاده احمدی
میلاد مهرپرور
علی مریدی

کمبود آب در ایران یکی از عوامل محدود کننده اصلی توسعه فعالیت های اقتصادی در دهه های آینده به شمار می رود، به همین دلیل دستیابی به تعادل نسبی در زمینه عرضه و مصرف آب یک اصل اساسی و ضروری است. در این پژوهش مدیریت در تخصیص منابع آب حوضه آبریز کارون با دیدگاه حل اختلاف مورد بررسی قرار گرفته است. با استفاده از مدل برنامه ریزی مادسیم و با بررسی هفت سناریو، عملکرد مدل شبیه سازی و ارزیابی شد و سپس از روش های رفع اختلاف مانند رویکرد انتخاب اجتماعی بر پایه رای گیری سناریوها برای انتخاب بهترین استفاده شد. سناریوی ۴ با امتیاز ۷ در روش کاندورست، ۴۴ در روش نمره دهی بردا و کسب آراء به عنوان سناریوی برتر انتخاب شد. همچنین از شاخص پایداری در رفتار که در جستجوی گزینه ای با کمترین میزان ناعدالتی بین صاحبان سود است، برای ارزیابی دوباره و انتخاب بهترین سناریو استفاده شده است. در انتها سناریوی چهار شامل بهره برداری از طرح های مطالعاتی به همراه مدیریت تقاضا و طرح های تعادل بخشی آبخوان ها با شاخص ۱۸‎/۱ انتخاب شد. میزان شاخص پایداری حداقل این سناریو در مقایسه با سایر سناریوها نشان دهنده وجود کمترین سطح نارضایتی ها بین صاحبان سود در این سناریو در مقایسه با سایر سناریوها است.

تکرار چانه زنی, انتخاب اجتماعی, شاخص پایداری, برنامه ریزی حوضه آبریز, تخصیص منابع آب