حسین حسین جان زاده
خسرو حسینی
عبداله اردشیر
حجت کرمی

بررسی پدیده آبشستگی اطراف تکیه گاه پل به دلیل نقش حیاتی و مهم این سازه، ضروری است. استفاده از طوق اطراف تکیه گاه یکی از روش های کنترل آبشستگی است که به دلیل سادگی اجرا و عملکرد مناسب، پژوهش ها در مورد آن افزایش روز افزون یافته است. از جمله عوامل تاثیرگذار بر آبشستگی تکیه گاه ها، شکل و طول تکیه گاه است. در این پژوهش دو نوع تکیه گاه کوتاه و بلند مستطیلی در شرایط جریان ۶۵‎/۰ و ۸۵‎/۰ و ۹۵‎/۰= U/Ucr و در حالت آبشستگی آب زلال، با مصالح بستر یکنواخت (ماسه به قطر میانگین ۹۱‎/۰ میلی متر و ضریب یکنواختی ۳۸‎/۱) و تا زمان رسیدن به تعادل نسبی بررسی شد. نتایج برای شرایط جریان نزدیک به آستانه حرکت (۹۵‎/۰=U/Ucr)‎ نشان داد که با قرارگیری طوق با طولی معادل دو برابر طول تکیه گاه کوتاه در تراز بستر، عمق و حجم حفره آبشستگی به ترتیب ۴۶ و ۳۷ درصد کاهش می یابد. در حالیکه در تکیه گاه بلند با حضور طوق با طولی معادل طول تکیه گاه در همان شرایط جریان، درصد کاهش عمق و حجم حفره آبشستگی به ترتیب ۲۶ و ۳۴ درصد مشاهده شد. همچنین شروع آبشستگی کناره تکیه گاه در همین شرایط جریان، با حضور طوق در تکیه گاه کوتاه و بلند مستطیلی، به ترتیب ۵ و ۵‎/۴ ساعت بعد از شروع آزمایش ها مشاهده شد.

بررسی آزمایشگاهی, تکیه گاه مستطیلی, آبشستگی موضعی, طوق