فریبا زکی زاده
حسین ملکی نژاد

وجود ارتباط بین پارامترهای ژئومورفولوژی و هیدرولوژی، این امکان را فراهم می کند تا در حوزه هایی که از نظر ژئومورفولوژی تشابه وجود دارد، با ایجاد روابط بین این دو، اقدام به برآورد سیلاب در حوزه های دارای آمار و تعمیم آن به حوزه های مشابه بدون آمار کرد. در این زمینه روش های زیادی پیشنهاد شده است. از میان این روش ها، مقایسه دقت، صحت و درجه اطمینان روش های آبنمود واحد لحظه ای ژئومورفولوژیک، ژئومورفوکلیماتیک، روسو و آبنمود واحد SCS، در برآورد مشخصات آبنمود رواناب خروجی حوزه آبخیز منشاد، هدف این پژوهش است. مقایسه هیدروگراف های مشاهداتی و برآوردی، با به کارگیری شاخص های میانگین خطای نسبی، مجذور میانگین مربعات خطا و ضریب نش ساتکلیف، موید کارایی بالای تمامی روش ها در برآورد حجم سیلاب (با درصد خطای کمتر از ۱۲) است. نتایج نشان داد که در برآورد دبی اوج، روش ژئومورفولوژیک (با درصد خطای ۰۳‎/۳۹) و روش روسو (با درصد خطای ۳۵‎/۴۲) عملکرد بهتری نسبت به سایر روش ها داشتند. روش های مذکور در برآورد زمان تا اوج و شکل هیدروگراف کارایی پایینی داشتند. روش های ژئومورفوکلیماتیک و SCS نیز در برآورد دبی و زمان تا اوج و شکل هیدروگراف کارایی پایینی داشتند.

هیدروگراف واحد لحظه ای, مدل ژئومورفولوژیکی, حوزه آبخیز منشاد, مدل های بارش, رواناب