بررسی و تعیین ویژگیهای خمیر کاغذ شیمیایی مکانیکی بازده بالا از باگاس

سال انتشار: 1379
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 336

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJWPR-5-10_001

تاریخ نمایه سازی: 15 آذر 1400

چکیده مقاله:

با استفاده از باگاس به عنوان ماده اولیه ساخت خمیر کاغذ بازده زیاد، تولید خمیر کاغذ با دو روش CMP و CTMP انجام گرفته و ویژگی های آنها مقایسه شدند. همچنین روش بازده زیاد APMP در مورد باگاس مورد بررسی قرار گرفت.متوسط طول، قطر، قطر حفره سلولی و ضخامت دیواره سلولی به ترتیب برابر ۱.۶۶ میلیمتر، ۱۹.۶۳، ۷.۴۷ و ۶.۰۸۷ میکرون تعیین شد. میزان سلولز ۵۵.۳، لیگینین ۲۰.۵، مواد استخراجی ۲.۹ و خاکستر ۱.۹۸ درصد اندازه گیری شد.نتایج اندازه گیری شده خمیر کاغذهای ساخته شده نشان می دهند که:- بازده خمیر کاغذ CTMP به میزان ۴-۳ درصد از خمیر کاغذ CMP بیشتر بوده و حداکثر ۸۰.۷% در شرایط تیمار شیمیایی ۱۵% هیدرواکسید سدیم و ۱۵ دقیقه زمان تیمار شیمیایی می رسد. خمیر کاغذهای CMP دارای طول پاره شدن به طور تقریب برابر، مقاومت به ترکیدن بیشتر و مقاومت در برابر پاره شدن کمتر از خمیر کاغذهای CTMP می باشند.زیادترین طول پاره شدن برابر ۳.۸۵Km با استفاده از ۱۵% هیدروکسید سدیم و ۱۰ دقیقه زمان تیمار شیمیایی و زیادترین مقاومت در برابر ترکیدن برابر ۴.۸۱۴KPam۲/gr با استفاده از ۲۰% هیدروکسید سدیم و ۲۰ دقیقه زمان تیمار شیمیایی و زیادترین مقاومت در برابر پاره شدن برابر ۶.۸۷۰mNm۲/gr با استفاده از ۱۵% هیدروکسید سدیم و ۱۵ دقیقه زمان تیمار شیمیایی بدست آمده است.خمیر کاغذ CMP نسبت به CTMP دارای براقیت بیشتر و ماتی کمتر است.ساخت خمیر کاغذهای APMP با اعمال روش های مختلف تیمار شیمیایی نشان می دهند که:- بازده پخت های دو مرحله ای نسبت به پخت های یک مرحله ای حدود ۶% زیادتر بوده است.- افزودن آب اکسیژنه تاثیر معنی داری در راندمان ندارد.- بیشترین طول پاره شدن مربوط به خمیر کاغذ پخت شده با روش دو مرحله ای و افزودن یک مرحله آب اکسیژنه و کمترین طول پاره شدن مربوط به خمیر کاغذ دو مرحله ای با افزودن دو مرحله آب اکسیژنه می باشد و بیشترین اندیس مقاومت به ترکیدن مربوط به خمیر کاغذ تهیه شده به روش دو مرحله ای با دو مرحله افزایش آب اکسیژنه و کمترین اندیس مقاومت به ترکیدن مربوط به پخت با روش یک مرحله ای بدون آب اکسیژنه است.- بیشترین براقیت مربوط به زمانی است که از DTPA استفاده گردیده و کمترین براقیت مربوط به پخت یک مرحله ای بدون آب اکسیژنه می باشد. در مورد ماتی نیز نتایج مشابه است.

نویسندگان

کامیار صالحی

مربی پژوهشی ، بخش تحقیقات علوم چوب و فرآورده های آن، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور

احمد جهان لتیباری

بخش تحقیقات علوم چوب و فراورده های آن، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

عبدالرحمن حسین زاده

موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع . بخش تحقیقات علوم چوب و کاغذ صندوق پستی ۱۱۶- ۱۳۱۸۵ تهران – ایران