بازنگری استرین های Erwinia amylovora عامل بیماری آتشک درختان میوه دانه دار از نظر تنوع ژنتیکی، بیماریزایی و وجود مقاومت به استرپتومایسین

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 290

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JPBI-13-1_003

تاریخ نمایه سازی: 13 آذر 1400

چکیده مقاله:

بیماری آتشک با عامل Erwinia amylovora به عنوان مخرب ترین بیماری در خانواده رزاسه است که در بعضی از استان ها تولید محصول به و گلابی را غیراقتصادی نموده است. در این تحقیق تنوع فنوتیپی، ژنتیکی، بیماریزایی استرین ها و نیز احتمال ورود استرین های مقاوم به استرپتومایسین صورت گرفته است. تعداد ۴۲۲ جدایه از نمونه هایی که طی فصل بهار، تابستان و زمستان از مناطق مختلف استان های خراسان، سمنان، قزوین، لرستان، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی و تهران نمونه برداری شد حاصل گردید. میزبان های مورد نظر در این بررسی سیب، گلابی، به، زالزالک و رز بودند. استرین های جداشده از نظر ویژگی های فنوتیپی و مقایسه الگوی پروتئینی شباهت های بسیار بالایی نشان دادند. همچنین طی سایر بررسی ها جدایه های مختلف جغرافیایی و میزبانی از نظر قدرت و شدت بیماریزایی که در برگ های گلابی به صورت شاخه بریده ارزیابی گردید، مشابه بودند. تعیین حساسیت استرین ها به آنتی بیوتیک های استرپتومایسین، اکسی تتراسایکلین و ترکیب اکسی کلرور مس بررسی گردید و هیچگونه مقاومتی به آنتی بیوتیک های استرپتومایسین، تتراسایکلین و مس در آنها مشاهده نشد. براساس خصوصیات فنوتیپی، دامنه میزبانی و مناطق جغرافیایی تعداد ۷۵ استرین برای بررسی تنوع ژنتیکی انتخاب شدند که در انگشت نگاری به روش rep-PCR با آغازگرهای ERIC و BOX تمامی جدایه ها با جدایه مرجع ATCC ۴۹۹۴۶ هموژن و یکسان بودند و الگوی مشابهی در ژل آگارز ایجاد نمودند. لذا با توجه به نتایج حاصل در پروفیل پروتئینی جدایه های ایرانی با جدایه استاندارد که تفاوتی مشاهده نشد، تغییر ژنتیکی در جدایه ها برخلاف آنچیزی که انتظار می رفت، دیده نشد و در مدیریت این بیماری، ترکیبات شیمیایی باکتری کش موجود کماکان با دغدغه کمتری قابل استفاده می باشند و نیز یکنواختی استرین ها کمک خواهد نمود که از یک رویه یکسان در تهیه ارقام مقاوم، پیش آگاهی بیماری و مدیریت تلفیقی استفاده نمود.

نویسندگان

عباس داودی

دانشجوی دکتری، مربی پژوهش، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی قزوین، قزوین، ایران

ابوالقاسم قاسمی

کارشناسی ارشد، موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، تهران، ایران

مونا اسمعیلی

کارشناسی ارشد، گروه بیماری شناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران