اثر سایبان و نسبتهای نیترات به آمونیوم بر صفات مورفولوژیکی توت فرنگی رقم کاماروسا

کشت توت فرنگی به دلیل اثر منفی تابش بر افزایش دمای بوته و برهم خوردن مدیریت مصرف آب در تابستان، یکساله میباشد. این آزمایش اثر سایبان و نسبتهای مختلف نیترات به آمونیوم بر گیاه توت فرنگی به صورت طرح اسپلیت پلات در قالب بلوک کامل تصادفی، که کرت اصلی سه سطح سایبان سبز رنگ شامل (مش ۳۰ درصد، مش ۵۰ درصد و بدون سایبان به عنوان شاهد) و کرت فرعی شامل شش سطح، تغذیه نیتروژن که نسبتهای مختلف نیترات به آمونیوم به ترتیب از چپ به راست ۰:۱۰۰,۲۵:۷۵,۵۰:۵۰,۷۵:۲۵,۱۰۰:۰) و آب به عنوان شاهد) را نشان میدهد که در سه تکرار انجام شد. بر اساس نتایج، بیشترین تعداد برگ با میانگین۱۰، وزن تر برگ با میانگین ۱۵/۵۳، و وزن خشک برگ با میانگین ۴/۸۱ گرم در تیمار ۳۰ درصد سایبان با تغذیه نیتروژن شاهد (آب) بدست آمد و کمترین مقدار این صفات در نمونه های بدون سایبان (شاهد) مشاهده شده است. در بوته هایی که زیر سایبان ۳۰ درصد بودند و با نسبت ۵۰:۵۰ NO۳:NH۴ تغذیه شدند، بیشترین میزان سطح برگ دیده شد. بیشترین میزان نسبت سطح برگ در سایبان ۵۰ درصد و ۰:۱۰۰ NO۳:NH و۵۰:۵۰ مشاهده شد. همچنین، بوته هایی که در سایبان ۵۰ درصد و با نسبت نیترات به آمونیوم ۷۵: ۲۵ تغذیه شدند، بیشترین میزان نسبت وزن برگ را داشتند. به طوری کلی میتوان بیان کرد، تیمار سایبان ۳۰ درصد و ۵۰ درصد به طور معنیداری سبب افزایش صفات مربوط به برگ بوته ی مادری شده است. همچنین سایبان ۵۰ درصد سبب افزایش وزن تر کل، ارتفاع بوته وزن تر برگ و وزن تر ریشه رانر شده است.

کلیدواژه ها:

بوته مادری ، تغذیه نیتروژن ، سطح برگ