اثرات نوع محیط کشت و غلظتهای مختلف اسید ایندول بوتیریک و اسید نفتالین استیک بر ریشه زایی توت آمریکایی (Maclura pomifera)

در سالهای اخیر استفاده از توت آمریکایی (Maclura pomifera) در پارکها و جنگل کاریها به دلایلی ازجمله سریع ارشد بودن، مقاومت به خشکی، گرما، شوری، آلودگی هوای شهری و جلوگیری از فرسایش خاکروبه افزایش است. لذا این مطالعه باهدف بررسی اثر غلظتهای مختلف اسید ایندول بوتیریک، اسید نفتالین استیک و نوع بستر کشت بر درصد ریشهزایی قلمه های خشبی توت آمریکایی با استفاده از آزمایش فاکتوریل دو فاکتوره در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار و هر تکرار شامل ۱۲ قلمه انجام شد. نتایج نشان داد که بین تیمارها تفاوت معنیداری در سطح یک درصد وجود دارد. مقایسه میانگینها نشان داد که بستر کشت پرلیت واسید ایندول بوتیریک در غلظت ۴۰۰۰ میلی گرم در لیتر با ۹۶/۶ درصد ریشهزایی بهترین تیمار بود. بیشترین تعداد ریشه در ترکیب تیماری اسید ایندول بوتیریک در غلظت ۶۰۰۰ میلی گرم در لیتر + بستر پرلیت و بلندترین میانگین طول ریشه در بستر مخلوط پرلیت + کوکوپیت (به نسبت حجمی مساوی) و تیمار ترکیبی از دو تنظیمکننده ۲۵۰۰) میلی گرم در لیتر اسید ایندول بوتیریک ۲۵۰۰+ میلی گرم در لیتر اسید نفتالین استیک) حاصل شد. درمجموع بهترین تیمار برای ریشه دار کردن قلمه های خشبی توت آمریکایی، اسیدایندول بوتیریک در غلظت ۴۰۰۰ میلی گرم در لیتر و بستر پرلیت پیشنهاد شد.

کلیدواژه ها:

اکسین ، بستر ریشهزایی ، پرلیت ، توت آمریکایی ، قلمه خشبی