کاربرد عصاره جلبک قهوه ای در کاهش خسارت ناشی از بیماری پوسیدگی زغالی و بهبود شاخصهای رشد توت فرنگی

از جلبکهای دریایی به عنوان کود زیستی در تولید محصولات زراعی استفاده میشود. جلبکهای دریایی به طورمعمول شامل طیف گسترده ای از مواد معدنی منحصربه فرد مانند ترکیبات آلی، هورمونهای گیاهی و مخلوطی از انواع مختلف پلی ساکارید هستند. این عصاره ها باعث افزایش خاصیت مواد معدنی و جذب مواد مغذی گیاه و افزایش ساختار و خاصیت هوادهی خاک میشود که به نوبه خود باعث رشد ریشه میشود. توت فرنگی یکی از محصولات باغی باارزش تغذیه ای بالاست که در سالهای اخیر کشت آنگسترش نسبتا زیادی داشته است. پوسیدگی زغالی ناشی از قارچ Macrophomina phaseolina یکی از بیماریهای ریشه و طوقه توت فرنگی میباشد که همواره عملکرد گیاه توت فرنگی را کاهش میدهد. در آزمایش حاضر اثر محلول جلبک دریایی (Sargassum angustifolium) به صورت محلول پاشی برگی جهت افزایش مقاومت گیاه در برابر بیماری پوسیدگی زغالی و همچنین افزایش شاخص های رشدی توت فرنگی موردبررسی قرار گرفت. بدین ترتیب که گیاهچه های توت فرنگی با استفاده از میکرواسکلروتیای قارچ مایه زنی شدند. گیاهان در هفت مرحله با سوسپانسیون آبی جلبک (یک گرم در لیتر) محلول پاشی شدند. شاخص های رشدی گیاهان مورد تیمار شامل طول بوته، ریشه و اندامهای هوایی در انتهای آزمایش اندازهگیری گردید و داده های حاصل ازلحاظ آماری موردبررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که شاخصهای رشدی با محلول پاشی جلبک دریایی افزایش معنیداری داشت. همچنین محلول پاشی جلبک دریایی با بهبود این شاخصها موجب مقاومت نسبی در برابر بیماری پوسیدگی زغالی گردید.

کلیدواژه ها:

محلول پاشی برگی ، کود زیستی ، شاخصهای رشد ، جلبک دریایی