تاثیر محلول پاشی قبل از برداشت و غوطه وری پس از برداشت با دو منبع روی بر ویژگیهای کیفی پس از برداشت اناردانه

یکی از دلایل محدودیت در توزیع و عرضه اناردانه انار، فقدان لایه محافظ است که جریان آب و نفوذ عوامل بیماریزا را افزایش میدهد. استفاده از تیمار روی میتواند به کاهش این روند کمک کند. همچنین، با توجه به نقش مهم روی در بدن انسان، میتوان بحث غنی سازی اناردانه را مطرح کرد. این مطالعه در قالب دو آزمایش جداگانه به صورت محلول پاشی قبل از برداشت و غوطه وری پس از برداشت در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با دو شکل مختلف روی (نانو اکسید روی (nZnO) و سولفات روی (ZnSO۴) هر یک در چهار غلظت ۰، ۰/۴، ۰/۶ و ۰/۸ درصد با سه تکرار انجام شد. پس از تیمار، اناردانه ها در ظروف پلی پروپیلن با وزن تقریبی ۵۰ گرم در ۵ درجه سلسیوس و رطوبت نسبی %۹۰-۹۵ انبار شدند. نمونه گیری در فواصل ۵ روز در مدت ۳۰ روز انبارمانی انجام شد. سپس مقدار غنی سازی روی و خصوصیات اناردانه ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمار روی قبل از برداشت هیچ تاثیری بر افزایش عمرانباری اناردانه ها نداشت و پس از ۱۵ روز تمام اناردانه ها از بین رفتند اما تیمار روی پس از برداشت اثر معنیداری (p <۰/۰۱) بر روی کلیه شاخصهای اندازه گیری شده داشت. بیشترین مقدار روی، عمرانباری و کمترین میزان کاهش وزن و آلودگی میکروبی در اناردانه های تیمار شده با ZnSO ۴ %۰/۸ مشاهده شد. به طور کلی این تیمار برای افزایش ماندگاری و حفظ خصوصیات کیفی اناردانه ها توصیه میشود.

کلیدواژه ها:

آلودگی میکروبی ، پس از برداشت ، سولفات روی ، عمر انباری ، نانو اکسید روی