انتخاب ارقام امیدبخش گوجه سبز (P. cerasifera) از ژرم پلاسم بومی کشور

گوجه سبز یکی از مهمترین محصولات نوبرانه در کشور است. تنوع زیادی در ژرم پلاسم بومی گوجه سبز کشور وجود دارد. در این مطالعه تعداد ۳۲ ژنوتیپ جمع آوری شده بر اساس ۳۴ صفت فنولوژیکی، میوه شناسی، ریخت شناسی و عملکردی ارزیابی شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که ژنوتیپ ها از نظر صفات شروع گلدهی، طول دوره گلدهی، طول دوره رسیدگی، عملکرد و کارایی عملکرد، تراکم اسپور و گل، خصوصیات کمی و کیفی میوه و صفات برگ و ماده خشک تفاوت معنی داری در سطح %۱ با هم داشتند. دیرگل ترین ژنوتیپ ها گوجه هلندی، ارومیه ۲۰ و ۳۰ و گوجه سبز بهاره بودند. زودرس ترین ژنوتیپ ها GR، G۱۰۰ و سپس ملایر و سیاه بودند. بیشترین عملکرد به ترتیب مربوط به ژنوتیپ های G۱۰۰، قمی، G۹۸ و گوجه شهریار( شاهد) و کمترین عملکرد مربوط گوجه پاییزه و تبریز بود. برای کارایی عملکرد به ترتیب ژنوتیپ های G۹۸، ملایر، GR، گوجه قمی و آذرشهر دارای بیشترین کارایی عملکرد بودند. بیشترین وزن میوه در مرحله اول برداشت مربوط به ژنوتیپ های GR، G۱۰۰ و سپس ژنوتیپ های سیاه، ملایر و گوجه باغی قصردشت و G۹۸ بودند. کمترین وزن میوه مربوط به ژنوتیپ های تبریز و برقان بود. ژنوتیپ های قمی، شهریار (شاهد) ، G۹۸ و G۱۰۰ به ترتیب با ۲۰ /۳، ۲۰/۰۲ ، ۱۹/۵۲ و ۱۸/۷۸ در صد بی شترین مواد جامد محلول را دارا بودند. زودرسترین ژنوتیپ های امید بخش این تحقیق در مقایسه با شاهد تجاری، GR، ژنوتیپ های G۹۸، G۹۹ و G۱۰۰ و ملایر و سیاه بودند که پس از طی مراحل لازم به عنوان ارقام جدید معرفی شوند.

کلیدواژه ها:

تنوع ، خصوصیات کمی و کیفی ، زودرسی ، ژنوتیپ ، گوجه سبز.