بررسی تاثیر مصرف کودهای زیستی حاوی باکتریهای تثبت کننده عناصر غذایی در کاهش مصرف کودهای شیمایی زعفران (Crocus sativus L.) در شرایط کم آبیاری

این مطالعه با هدف بررسی امکان جایگزینی بخشی از کودهای شیمیایی مورد استفاده در زراعت زعفران با کودهای زیستی حاوی باکتریهای تجزیه کننده عناصر غذایی در مزارع زعفران و در شرایط مختلف آبیاری در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی و بصورت کرتهای خرد شده (اسپلیتپلات) در سال زراعی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ در مجتمع تحقیقات گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی خراسان جنوبی انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی در پلاتهای اصلی شامل آبیاری در حد %۱۰۰ ظرفیت زراعی و %۵۰ ظرفیت زراعی و تیمارهای پلاتهای فرعی نیز شامل تیمار (F۱) شاهد (عدم استفاده از کود)، NPK %۱۰۰ (F۲)، NPK ۵۰% (F۳) مورد نیاز، NPK ۵۰% (F۴) مورد نیاز + (کود فسفاته بارور-+ ۲ ازتوبارور-+ ۱ پتابارور-(۲، NPK ۵۰% (F۵) مورد نیاز + (کود فسفاته بارور-+ ۲ ازتوبارور-+ ۱ پتابارور-+ (۲ کود روی و آهن بارور، (F۶) کود فسفاته بارور-+ ۲ ازتوبارور-+ ۱ پتابارور-۲ بودند. میزان مورد نیاز از سه عنصر ازت، فسفر و پتاس (NPK) برای کودهای شیمیایی اوره، سوپرفسفات تریپل و سولفات پتاسیم براساس آنالیز عناصر خاک و کودهای زیستی نیز براساس میزان توصیه شده توسط شرکت سازنده به دست آمد. گلدهی ۱۱ روز پس از آبیاری اولیه (خاک آب) آغاز شد و با جمع آوری گلها طی یک دوره تقریبا یک ماهه، صفات عملکردی شامل تعداد گل در متر مربع، وزن کلاله در متر مربع، وزن گل در متر مربع و وزن جام گل+پرچم در متر مربع محاسبه گردید. نتایج این مطالعه نشان دهنده عدم تفاوت معنیدار اثرات اصلی و متقابل تیمارهای مورد آزمایش بر صفات مورد بررسی بود. به عبارت دیگر هیچ یک از تیمارهای کودی نتوانست منجر به افزایش عملکردزعفران نسبت به تیمار شاهد شود و از طرفی اولین آبیاری مزرعه بهمیزان %۵۰ ظرفیت زراعی تاثیر نامطلوبی بر عملکرد زعفران نداشته است. این نتایج نشان میدهد که عمده تاثیر کودهای شیمیایی و زیستی و همچنین فراهمی آب بر عملکرد زعفران به بهبود رشد گیاه در دوره رشد رویشی و تولید بنه های بزرگتر محدود میشود و بررسی آن نیازمند اندازه گیری این صفات در سال دوم است.

کلیدواژه ها:

اسپلیت پلات ، تنش خشکی ، جامگل ، عملکرد