اثربخشی تحلیل ارتباط محاوره ای بر ارتباط والد-فرزندی زنان متقاضی طلاق در اورژانس اجتماعی شهر تهران

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی تحلیل ارتباط محاوره ای بر ارتباط والد-فرزندی زنان متقاضی طلاق در اورژانس اجتماعی شهر تهران بود. در این پژوهش از طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده از بین زنان مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی و فرزندان آنها شهر تهران در سال ۱۳۹۷ به تعداد ۴۳۵ نفر که از این تعداد، ۳۰ نفر انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای تحت آموزش تحلیل ارتباط محاوره ای اقتباس از برن((۲۰۱۶ قرار گرفت، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ارتباط والد-فرزندی توسط فاین، مورلند و شوبل۱۹۸۳ بود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش تحلیل ارتباط محاورهای بر ارتباط پدر-فرزندی موثر بوده است. آموزش تحلیل ارتباط محاورهای بر ارتباط مادر-فرزندی موثر بوده است. بر اساس ضریب تاثیر آموزش تحلیل ارتباط محاوره ای بر روی ارتباط پدر فرزندی(ضریب تاثیر =۰/۳۹۳ بیشتر از مادر فرزندی بوده است(ضریب تاثیر =۰/۲۹۰ یافته های پژوهش حاضر نشان داد که آموزش تحلیل ارتباط محاورهای میتواند بر ارتباط والد فرزندی زنان متقاضی طلاق در اورژانس اجتماعی شهر تهران موثر باشد.

کلیدواژه ها:

تحلیل ارتباط محاوره ای ، ارتباط والد-فرزندی ، طلاق