نقش میانجی خودنظارتی و خودکارآمدی در رابطه بین هوش هیجانی و سلامت اجتماعی

این مطالعه باهدف ارزیابی برازش مدل نقش میانجی خودنظارتی و خودکارآمدی در رابطه هوش هیجانی و سلامت اجتماعی در دانشجویان انجام گرفت و ارزیابی آن با روش تحلیل مسیر انجام شد. جامعهپژوهش شامل کلیه دانشجویان شاغل به تحصیل در دانشگاه های شهر قزوین بود که از میان آنها ۲۰۶ دانشجو با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، پس از اعمال ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند. شرکتکنندگان به چهار مقیاس هوش هیجانی شرینگ، خودنظارتی اشنایدر، خودکارآمدی عمومی شرر و سلامت اجتماعی کییز پاسخ دادند. داده ها با استفاده از رو ش آماری تحلیل مسیر تحلیل شدند. نتایج شاخصهای برازندگی حاکی از برازش مدل پیشنهادی بود. ضرایب مسیرهای مدل پیشنهادی نشان داد که بین هوش هیجانی و خودنظارتی ۰/۵۲، بین هوش هیجانی و خودکارآمدی ۰/۸۲ بین هوش هیجانی و سلامت اجتماعی ۰/۳۲ ، بین خودنظارتی و سلامت اجتماعی ۰/۳۷ و بین خودکارآمدی و سلامت اجتماعی ۰/۲۷ رابطه مثبت و معنیدار وجود دارد. همچنین بین هوش هیجانی و سلامت اجتماعی با میانجیگری خودنظارتی و خودکارآمدی نیز رابطه معنی دار ۰/۶۳ وجود دارد. یافته ها بیانگر اهمیت هوش هیجانی و نقش میانجی خودنظارتی و خودکارآمدی به عنوان ویژگی های روانشناختی بر سلامت اجتماعی دانشجویان بود

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، خودنظارتی ، سلامت اجتماعی ، هوش هیجانی.