زهره صیفوری - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی دانشگاه بین المللی امام خمینی ره
بهزاد بابازاده - مهندسی رشته برق و الکترونیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

به دلیل افزایش عدم قطعیت در زنجیره تامین و بروز عواملی نظیر مسائل سیاسی، نوسانات تقاضا، تغییرات تکنولوژی، ناپایداری های مالی و حوادث طبیعی ، سازمان ها برای کاهش آسیب پذیری و افزایش قابلیت تحمل زنجیره تامین خود مجبور به صرف منابع برای پیش بینی تقاضا، تامین و عدم قطعیت های داخلی سازمان شدند. یکی از مهمترین مراحل مدیریت ریسک، ارزیابی و رتبه بندی عوامل ریسک است؛ زیرا با انجام رتبه بندی ریسک ها، ارجحیت هر ریسک بر اساس شاخص های تعیین شده؛ در مقابل سایر ریسک ها مشخص و درنتیجه تصمیم گیرنده می تواند در مورد میزان تخصیص منابع موجود برای مقابله با هر ریسک برنامه ریزی نماید. به عبارتی دیگر با رتبه بندی این عوامل، مدیران این بنگاه ها از طریق تخصیص بودجه ی کافی و زمان لازم، آمادگی موردنیاز برای مقابله با هر یک از این عوامل برحسب اولویت و توان سازمان برای پاسخگویی به هر یک را کسب خواهند کرد. ازاینرو هدف از فاز ارزیابی ریسک، اندازه گیری ریسک ها بر اساس شاخص های مختلف از قبیل میزان تاثیر و احتمال وقوع می باشد. در بین زیر مولفه ها تغییر در تکنولوژی که زیر مجموعه ریسک اطلاعات است به عنوان مهمترین ریسک در زیر مولفه ها مشخص شده است، برای کنترل این ریسک ارتباط و تبادل اطلاعات بین شرکت ها صورت گیرد تا با سرعت رقبا پیش بروند و تغییر تکنولوژی سریع را کاهش دهند. با توجه به اینکه ریسک تولید در زنجیره تامین قطعات خودرو دارای اولویت دوم می باشد و زیر مولفه های آن نیز به عنوان با اهمیت ترین ریسک ها می باشند، برای کنترل و کاهش آن تمرکز در عملیات برای توسعه انعطاف پذیری سیستم های تولیدی و توسعه توانمندی سیستم های تولیدی مانند استفاده از ماشین آلات و ابزارهای پیشرفته و مدیران ماهر پیشنهاد می گردد. (وانانی و همکاران، ۲۰۰۹ : ۱۶).

ریسک های زنجیره تامین ،ارزیابی و رتبه بندی ریسک زنجیره تامین،ارزیابی عملکرد زنجیره تامین پارس خودرو