بررسی مزیت نسبی تولید کشمش در استان زنجان و تعیین ساختار بازار داخلی آن
عنوان مقاله: بررسی مزیت نسبی تولید کشمش در استان زنجان و تعیین ساختار بازار داخلی آن
شناسه ملی مقاله: JR_JAES-4-14_005
منتشر شده در در سال 1393
شناسه ملی مقاله: JR_JAES-4-14_005
منتشر شده در در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:
دینا رجایی - مسئول مکاتبات
یدالله رجایی
کریم امامی جزه
خلاصه مقاله:
دینا رجایی - مسئول مکاتبات
یدالله رجایی
کریم امامی جزه
هدف آرمانی این تحقیق شناسایی توانمندیهای استان زنجان در تولید و صادرات محصول کشمش است. در این راستا ساختار بازار داخلی محصول کشمش در ایران و نیز مزیت نسبی تولید این محصول در استان زنجان مورد بررسی قرار گرفته است. بخشی از اطلاعات مورد نیاز به طریق پرسشنامه و بخشی دیگر از سایتهای FAO و ... جمعآوری شدهاند. در این مطالعه از ماتریس تحلیل سیاستی (PAM) و شاخص RCA برای محاسبه مزیت نسبی و نیز شاخصهای CRn و HHI برای تعیین ساختار بازار استفاده شده است. نتایج به دست آمده از ماتریس تحلیل سیاستی (PAM) حاکی از آن است که تولید کشمش در استان زنجان دارای مزیت نسبی میباشد (۶۸/۰DRC =) و همچنین تولید این محصول دارای سودآوری اجتماعی (۷/۵،۶۳۱،۳۵۸NSP = ) و منفعت اجتماعی (۰/۶۹= SCB) است. نتایج حاکی از یارانه غیرمستقیم بر نهادههای قابل تجارت (۶۹/۰ = NPIC) و مالیات غیرمستقم بر محصول (۱۴/۰ = NPC) است. مالیاتی که دولت به صورت غیرمستقیم بر محصول در نظر گرفته است (۶۸/۰= EPC) بیش از یارانهای است که بابت نهادهها پرداخت مینماید. نتایج بیانگر وجود مزیت نسبی در تجارت کشمش است (۳۶/۱۲= RCA) و در نهایت نتایج نشان میدهند بازار کشمش ایران به صورت انحصارچندجانبه است (۴۳/۴۹= CR۴)، (۷۲۹/۹= HHI).
کلمات کلیدی: : مزیت نسبی, ساختار بازار, کشمش, زنجان. طبقه بندیJEL: Q۱۷
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1324739/