بررسی ایمنوهیستوشیمیایی پروتئین های کانال پتاسیمی و بیوژنز میتوکندری در بافت قلب رت های نر متعاقب ۸ هفته تمرین تناوبی فزاینده

خلاصه سابقه و هدف: از دیدگاه مطالعات مولکولی، تاثیر تمرینات تناوبی بر میزان بیان پروتئین های کانال پتاسیمی حساس بهATP  و پروتئین های مرتبط با بیوژنز میتوکندری مورد بررسی قرار نگرفته است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی ایمنوهیستوشیمیایی پروتئین های کانال پتاسیمی حساس به ATP و بیوژنز میتوکندری در بافت قلب رت های نر متعاقب ۸ هفته تمرین تناوبی بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه تجربی بود که نمونه های آن را ۱۰ سر رت نژاد نر ویستار سالم با میانگین وزنی ۷۰±۱۵۰ تشکیل داده بودند که به طور تصادفی به گروه کنترل و تمرین تناوبی تقسیم شدند. گروه تمرین تناوبی به مدت ۸ هفته پروتکل تمرین را اجرا کردند. جهت انجام آزمایش های ایمنوهیستوشیمیایی بافت قلب، خارج و سطح پروتئین های بیوژنز میتوکندری (TFAM,PGC۱α) و کانال های پتاسیمی (KIR۶.۲, SUR) در بطن چپ بافت اندازه گیری شد. از آزمون T مستقل برای تحلیل داده ها استفاده شد. سطح معنی داری کمتر از ۰۵/ ۰ در نظر گرفته شد. نتایج: پس از ۸ هفته تمرین تناوبی نشان داده شد که میزان بیان پروتئین های بیوژنز میتوکندری TFAM,PGC۱α)) و پروتئین های کانال پتاسیمی (KIR۶.۲, SUR) در گروه تمرین تناوبی نسبت به گروه کنترل بالاتر است (۰۰۱/۰P =). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین تناوبی موجب افزایش تعداد کانال های پتاسیمی حساس بهATP  در بافت قلب موش ها شده است، همچنین این تمرینات افزایش پروتئین های بیوژنز میتوکندریایی در بافت قلب را به همراه داشت.

کلیدواژه ها:

Interval exercise ، Potassium channels ، Mitochondrial biogenesis ، تمرین تناوبی ، کانال های پتاسیمی ، بیوژنز میتوکندری